De reis door mijn kamer

Deze maandag begon zoals iedere andere maandag. Ik werd wakker van mijn wekker om 8.00u en verzette hem vervolgens naar 8.30u, ik ging me wegen, gister uit eten geweest, dus wegen was niet zo'n succes. Daarna eten, yogurt en 3 droge crackers, computer aan, msn aan, met Jedidja kletsen etc. Maar toen gebeurde er iets wat anders nooit gebeurt, ik keek mijn kamer rond en dacht "wat een zooi" en begon, jawel echt waar, met opruimen! (Ik zei toch dat dit anders nooit gebeurde, het opruimen bedoel ik dan)

Ik begon met mijn laatjes in het bureau, sjonge jonge ik wist niet dat ik al die prachtige dingen nog had! Maar nu ik weer weet dat ik ze heb kan ik ze natuurlijk niet weggooien, stel je voor dat ik het ooit nog een keer nodig heb! Toen de laatjes klaar waren (bijna alles zat er nog in maar dan netter opgestapeld) ging ik verder met de zooi onder mijn bureau, oke, hier woonde dus een grote stofwolk, dat wist ik niet, hoewel ik wel iedere dag mijn voeten hierin plant (ahum)

Vervolgens de rest van mijn kamer een beetje gezogen, achter de prullenbak (was nodig, meer zeg ik niet) en toen, jawel, het moest echt gebeuren, onder mijn bed. Aiaiai, ik wilde het liefst mijn bed weer terugschuiven, niemand die het ziet, maar dat kon ook niet meer, dus ik pakte de stofzuiger en zoog, met mijn ogen dicht, het ergste weg. Stof, haar, papiertjes en sokken. Ineens hoorde ik gepiep, ik dacht dat dit mijn sok was die net niet door de slang paste, dus ik deed de turbo aan, maar het gepiep hield aan. Ik opende mijn ogen en keek onder het bed. Daar zat een moeder muis met haar 12 babymuisjes, de kleintjes zaten in de hoek gedrukt en moeder stond er beschermend voor, ze hield de kleinste baby in haar armen en keek me angstig aan. Ik mompelde excuses, haalde mijn sok uit de stofzuigerslang en gaf deze aan haar. Vervolgens duwde ik voorzichtig het bed terug en legde nog wat kaas neer. Tja ik heb echt geprobeerd om onder mijn bed op te ruimen, maar je wilt zo'n gezinnetje toch niet dakloos maken! Helaas.

Ik maakte mijn bed op en kwam tot een prettige ontdekking. Ik lag niet iedere nacht alleen in mijn bed, ik ontmoette bij mijn hoofdeind: meneer spin. Ik praatte even met hem, het is een bijzondere man die het ziet als zijn taak om te zorgen dat ik 's nachts niet lastig gevallen wordt door muggen of vliegen. Het is een al wat oudere heer, maar hij doet zijn werk goed, geen last van muggen (niemand denk ik in dit jaargetijde) Meneer Spin en ik hebben een verstandhouding opgebouwd tijdens onze korte ontmoeting, hij is dood en ik leef nog en dat accepteren we allebei.

Na deze ontmoetingen en bijzondere ontdekkingen ben ik gestopt met opruimen. Hoeveel verrassingen kan een persoon hebben he op een dag. Nu zit ik achter mijn laptop en verdoe mijn tijd weer met MSN net als iedere maandafg trouwens.