De mannen bij Ron op het werk hebben het zwaar, hun vrouwen, vriendinnen en geliefden hebben last van de grote voorjaars-schoonmaak-kriebels. De mannen klagen tegen Ron en vertellen hoe zwaar ze het hebben, Ron biedt een luisterend oor en probeert de mannen te troosten waar hij kan, hoewel het lastig is.
Wat Ron niet wist, was dat toen hij thuis kwam na een dag van luisteren en troosten, hij zelf in een benarde positie kwam. Ik zat namelijk met mijn hoofd vol frustraties en irritaties rondom de rommelige keukenkastjes en smoezelige ramen. Thuis gekomen vertelde Ron dat hij de mannen geholpen en getroost had, maar toen kwam mijn beurt om hem iets over vrouwen uit te leggen. Ik vertelde hem dat vrouwen daar vaker last van hebben in het voorjaar en meteen vroeg ik hem of we nu eindelijk de roze deuren konden verven.
Een beetje geschokt en triest keek Ron me aan, alsof hij wilde zeggen "nee Laura, niet jij ook al!" Hij kon het niet geloven, maar de werkelijkheid brak snel door toen ik de kasten leeg begon te halen en een emmer en keukentrapje vroeg. Een beetje beduust haalde Ron ze (Lief he) en ik begon met soppen.
Toen stelde Ron de vraag die in zijn gedachte brandde, alle frustratie en ellende kwam eruit: 'moeten we naast de maandelijkse ellende nu ook dit nog verdragen?" Hij kon het niet meer verkroppen, maar een vrouw in de voorjaarsschoonmaak is nu eenmaal niet de beste aanwezigheid voor een man. Na zijn uitroep en mijn bevestigende antwoord pakte hij de stofzuiger, zucht. If you can't beat them join them.
Ik denk dat de mannen Ron morgen wel mogen begeleiden, want hij heeft het zwaar. Misschien is een bouwvakkers-praatgroepje voor mannen met vrouwen in de grote schoonmaak een idee?
(HHVVJ Ron)
woensdag 28 januari 2009
donderdag 22 januari 2009
Van trouwdagliedjes naar een kast
Over een maand of vijf zullen Ron en ik gaan trouwen en ja, dan heb je ook bepaalde muzikale ondersteuning nodig hier en daar. Zo is er bijvoorbeeld een nummer als je binnenkomt in de kerk. Aangezien vrienden van ons het geweldige nummer "The prayer" al gebruikt hebben op hun trouwdag in december, moeten we een andere optie verzinnen. En daar ga je dan: youtube here I come.
Ik besloot eens te zoeken naar mijn favoriete zanger: Josh Groban (Nee, dit is geen fan-blog, want ik had gezegd dat ik geen fan-blogs meer zou schrijven) Hij heeft een geweldige diepe stem en zijn nummers zijn geweldig. Al snel kwam ik bij de duetten aan die hij gezongen had en ik belande bij Sarah Brightman en via via bij Andrea Bocelli en Celine Dion. De hele middag kan ik me niet meer concentreren op wat dan ook want de nummers die deze mensen zingen zijn ongelovelijk hemels.
Maar ergens is er ook wel een beetje frustratie, het moet toch niet mogelijk zijn dat mensen zo kunnen zingen en iedere keer als ik ze hoor beter geworden zijn? Ik raak in een soort 'snif-ik-heb-behoefte-aan-chocola-bui' terwijl ik van het ene in het andere nummer duik.
Gelukkig kan ik er met een aantal mensen over praten, zoals Jedidja. Samen hebben we het over een kast die wij ooit aan gaan schaffen en waar we deze mensen dan in zullen stoppen. Over enkele zijn we wel uit, zo mag Jedidja Derjan hebben, want dat is haar man, ik stop Ron in mijn kast, die hoeft zij niet. Maar dan komen de vechtpartijen, want ik wil Josh Groban in de kast, maar zij ook. En dan gaat het natuurlijk niet om hoe hij eruit ziet (hallo, ik ga trouwen hoor) maar om zijn geweldige zangkwaliteiten (ik zei toch dat het geen fan-blog was). Maar aangezien ik mijn horizon nu verbreed heb, zullen we nog meer ruzie krijgen, om Andrea Bocelli bijvoorbeeld.
Ow wacht eens,jullie snappen natuurlijk de hele bedoeling van die kast niet....nou je stopt er mensen in waar je wat aan hebt, zoals Andrea Bocelli bijvoorbeeld en als je dan gaat koken of afwassen, dan haal je hem er even uit, zodat hij je in de keuken kan ondersteunen met muzikale tonen. Dat maakt het afwassen veel leuker en gezelliger.
Zucht, het wordt natuurlijk nog een hele strijd met Jedid, maar misschien kunnen we af en toe eens ruilen van personen, "mag ik Josh, dan krijg jij Andrea voor een week" bel ik dan op. En dan komen we hem even langsbrengen.
Ach kom op dromen mag toch?
Nou,zoals je ziet, komt er van die muzikale ondersteuning niets op die trouwdag. Ik zit alleen maar over goedgevulde kasten te dromen. Jedidja, mag ik Josh eerst?
Ik besloot eens te zoeken naar mijn favoriete zanger: Josh Groban (Nee, dit is geen fan-blog, want ik had gezegd dat ik geen fan-blogs meer zou schrijven) Hij heeft een geweldige diepe stem en zijn nummers zijn geweldig. Al snel kwam ik bij de duetten aan die hij gezongen had en ik belande bij Sarah Brightman en via via bij Andrea Bocelli en Celine Dion. De hele middag kan ik me niet meer concentreren op wat dan ook want de nummers die deze mensen zingen zijn ongelovelijk hemels.
Maar ergens is er ook wel een beetje frustratie, het moet toch niet mogelijk zijn dat mensen zo kunnen zingen en iedere keer als ik ze hoor beter geworden zijn? Ik raak in een soort 'snif-ik-heb-behoefte-aan-chocola-bui' terwijl ik van het ene in het andere nummer duik.
Gelukkig kan ik er met een aantal mensen over praten, zoals Jedidja. Samen hebben we het over een kast die wij ooit aan gaan schaffen en waar we deze mensen dan in zullen stoppen. Over enkele zijn we wel uit, zo mag Jedidja Derjan hebben, want dat is haar man, ik stop Ron in mijn kast, die hoeft zij niet. Maar dan komen de vechtpartijen, want ik wil Josh Groban in de kast, maar zij ook. En dan gaat het natuurlijk niet om hoe hij eruit ziet (hallo, ik ga trouwen hoor) maar om zijn geweldige zangkwaliteiten (ik zei toch dat het geen fan-blog was). Maar aangezien ik mijn horizon nu verbreed heb, zullen we nog meer ruzie krijgen, om Andrea Bocelli bijvoorbeeld.
Ow wacht eens,jullie snappen natuurlijk de hele bedoeling van die kast niet....nou je stopt er mensen in waar je wat aan hebt, zoals Andrea Bocelli bijvoorbeeld en als je dan gaat koken of afwassen, dan haal je hem er even uit, zodat hij je in de keuken kan ondersteunen met muzikale tonen. Dat maakt het afwassen veel leuker en gezelliger.
Zucht, het wordt natuurlijk nog een hele strijd met Jedid, maar misschien kunnen we af en toe eens ruilen van personen, "mag ik Josh, dan krijg jij Andrea voor een week" bel ik dan op. En dan komen we hem even langsbrengen.
Ach kom op dromen mag toch?
Nou,zoals je ziet, komt er van die muzikale ondersteuning niets op die trouwdag. Ik zit alleen maar over goedgevulde kasten te dromen. Jedidja, mag ik Josh eerst?
maandag 19 januari 2009
Wie jouw rolmodel??
Rolmodellen zijn belangrijk, we kijken tegen ze op, of tegen iets dat ze gedaan hebben, ze zijn een voorbeeld voor ons. Maar ik geloof dat de band die we hebben met ons rolmodel onbewust nog dieper gaat. Ik geloof dat wij onderbewust meer bezig zijn met ons rolmodel dan we denken. Bijvoorbeeld, als wij een simpel cijfertestje doen, dan denk ik dat we voor de cijfers kiezen die wijzen op ons rolmodel (onbewust natuurlijk)
Geloof je me niet? Nou, dan gaan we eens even een testje doen:
Let er wel op dat je de antwoorden niet van tevoren leest, dit zou je onderbewustzijn alleen maar beinvloeden en dan is de test niet echt meer een bewijs van de theorie....toch!
1) kies je favoriete nummer tussen de 1 en de 9
2) vermenigvuldig dit met 3
3) tel er 3 bij op
4) vermenigvuldig dit getal nog eens met 3 (ik wacht wel tot je je rekenmachine gepakt hebt )
5) je krijgt nu een 2 cijferig getal
tel deze bij elkaar op zodat je nog 1 getal overhoud
En dan nu naar beneden scrollen
kijk nu in het lijstje wie je rolmodel is:
1. King Kong
2. Nelson Mandela
3 Oprah
4. Dr. Phill
5. Bill Gates
6. Gandhi
7. Prinses Maxima
8. George Bush
9. Laura (auteur Alura's Happy Life)
10.Barack Obama
ik weet het ....... ik heb dat effect nu eenmaal op veel mensen. Maar ooit, op een dag, zul je net als mij zijn, geloof me maar.
En hou maar op met andere nummers kiezen, ik ben gewoon je idool, accepteer dat nou maar gewoon.
Geloof je me niet? Nou, dan gaan we eens even een testje doen:
Let er wel op dat je de antwoorden niet van tevoren leest, dit zou je onderbewustzijn alleen maar beinvloeden en dan is de test niet echt meer een bewijs van de theorie....toch!
1) kies je favoriete nummer tussen de 1 en de 9
2) vermenigvuldig dit met 3
3) tel er 3 bij op
4) vermenigvuldig dit getal nog eens met 3 (ik wacht wel tot je je rekenmachine gepakt hebt )
5) je krijgt nu een 2 cijferig getal
tel deze bij elkaar op zodat je nog 1 getal overhoud
En dan nu naar beneden scrollen
kijk nu in het lijstje wie je rolmodel is:
1. King Kong
2. Nelson Mandela
3 Oprah
4. Dr. Phill
5. Bill Gates
6. Gandhi
7. Prinses Maxima
8. George Bush
9. Laura (auteur Alura's Happy Life)
10.Barack Obama
ik weet het ....... ik heb dat effect nu eenmaal op veel mensen. Maar ooit, op een dag, zul je net als mij zijn, geloof me maar.
En hou maar op met andere nummers kiezen, ik ben gewoon je idool, accepteer dat nou maar gewoon.
Radio in mijn leven
Ik werk nu alweer vier dagen bij de bollenboer waar ik eerder ook gewerkt had. En, in tegenstelling tot de eerste keer, hebben wij nu een oude radio in de schuur staan, zo een met een antenne, zo een waarbij, als het slecht weer is (zoals vandaag), je alleen grr...unch....ggggg....klakklak..... hoort. Zo een dus.
Voor iemand die de afgelopen vier jaar geen baan heeft gehad, enkel en alleen gestudeerd heeft met op de achtergrond haar eigen muziek, is de radio een hele belevenis. Radio Veronica met 80's en 90's hits vult de schuur van plafond tot betonnen vloer (bij mooi weer dan) Met deze radio verval ik van vrolijkheid in ellende en weer terug, dat komt als volgt: Ik fluit, zing en neurie namelijk een liedje mee (vrolijke bui), daarna komt de mededeling dat dit nummer uit 1993 was (ik bedenk me dat ik oud wordt,aangezien ik het hele nummer woordelijk mee kan zingen en zelfs de videoclip erbij nog weet, weg vrolijke bui) dit ben ik echter al snel weer vergeten en vrolijk zing ik het volgende nummer mee (vrolijke bui) nummer uit 1995 (auw, ik wordt echt oud) etc. etc.
Maar niet alles is kommer en kwel, want eens per dag luisteren wij op de radio naar de mopppentrommel, sjonge jonge jonge. Zo'n irritant muziekje op de achtergrond en slappe moppen, geweldig! Leuke is dat Ron precies dezelfde moppentrommel hoort op zijn werk (maf he zo'n radio, we kunnen allemaal naar hetzelfde luisteren) Thuis aangekomen blerren we het melodietje dat vervolgens de hele avond door terugkomt.
Radio geeft kleur aan je leven! In ieder geval aan ons leven!!!
Voor iemand die de afgelopen vier jaar geen baan heeft gehad, enkel en alleen gestudeerd heeft met op de achtergrond haar eigen muziek, is de radio een hele belevenis. Radio Veronica met 80's en 90's hits vult de schuur van plafond tot betonnen vloer (bij mooi weer dan) Met deze radio verval ik van vrolijkheid in ellende en weer terug, dat komt als volgt: Ik fluit, zing en neurie namelijk een liedje mee (vrolijke bui), daarna komt de mededeling dat dit nummer uit 1993 was (ik bedenk me dat ik oud wordt,aangezien ik het hele nummer woordelijk mee kan zingen en zelfs de videoclip erbij nog weet, weg vrolijke bui) dit ben ik echter al snel weer vergeten en vrolijk zing ik het volgende nummer mee (vrolijke bui) nummer uit 1995 (auw, ik wordt echt oud) etc. etc.
Maar niet alles is kommer en kwel, want eens per dag luisteren wij op de radio naar de mopppentrommel, sjonge jonge jonge. Zo'n irritant muziekje op de achtergrond en slappe moppen, geweldig! Leuke is dat Ron precies dezelfde moppentrommel hoort op zijn werk (maf he zo'n radio, we kunnen allemaal naar hetzelfde luisteren) Thuis aangekomen blerren we het melodietje dat vervolgens de hele avond door terugkomt.
Radio geeft kleur aan je leven! In ieder geval aan ons leven!!!
maandag 12 januari 2009
Geen inspiratie door zware bevalling
Ik heb een ware bevalling (bijna) achter de rug. Op dit moment heeft mijn scriptiebegeleider namelijk mijn eerste scriptieversie in zijn inbox-postvak. Vanwege al het scriptiewerk is mijn schrijfcreativiteit tot een dieptepunt gezakt, ik heb gewoon geen bloginspiratie meer over, maar ik hou jullie op de hoogte...het komt vast wel weer goed.
maandag 5 januari 2009
Interkerkelijk volleyballen
Het was weer zover, de eerste zaterdag van januari, de oliebollen waren nog niet verteerd of we begonnen aan een hele dag volleyballen met teams uit verschillende kerken, dit is goed voor de onderlinge contacten en verbroederd denken ze ;-)
Om 8.15u (!) waren Ron en ik (ongeveer) aanwezig. Slaperig en suf, maar we stonden er. Er waren al een aantal mensen fanatiek aan het opslaan en hoe langer ik naar ze keek hoe suffer is werd. Ron ging zich even omkleden en ik zocht onze teamleider. Ons team bestond uit jongerenwerkers uit verschillende kerken met wie we eens in de maand samenkomen en het leek ons cool om samen te volleyballen, we hadden shirtjes gemaakt en aangezien we deze shirtjes aanmoesten, welke geregeld waren door de teamleider, zocht ik naar hem terwijl Ron zich omkleedde, klinkt logisch toch?
Eerste twee wedstrijden moed verzamelen en ja hoor we waren aan de beurt om 10 minuten een potje te spelen. Ow had ik al verteld dat ik zo iemand ben die bang is voor de bal en iedere keer als de bal eraan komt wegduikt met de handen op het hoofd? Nee? Ow nou dan weet je het nu...Ow en had ik al verteld dat we in een poul ingedeeld waren met de twee teams die altijd winnen al 10 jaar achter elkaar? Nee?.....Nou bij deze dan.
Eerste potje, Laura moet de angst voor de bal overwinnen en staat stoer in het veld. Nou ja stoer, ik sta in ieder geval rechtop. De jongerenwerkers om mij heen vangen ballen op en rennen naar mijn kant van het veld om de ballen voor me op te vangen. Soms probeer ik een bal te raken, welke dan op een ander veld terecht komt. Maar het merendeel van de tijd denk ik "ow, was dat de bal...aha....en die had ik moeten kunnen raken.....jaja" (schaam, schaam)
Dan spelen we tegen een van die goede teams, de bal komt recht op me af met een rotgang, je dacht toch zeker niet dat ik daar voor ga springen? Middenvoor, spelverdeler, jaja, uhm dan moet ik dus altijd de tweede bal opvangen en overspelen naar rechts of links, ik zie de bal komen en denk 'wat moest ik er nou ook al weer mee?'Ow uhm punt voor de tegenpartij. Ik hoop maar dat we snel de service terugpakken, want ik wil van deze beroerde middenplek af.
Op te teller staat de stand 30-8 (en niet voor ons) nog 1,5 minuut op de teller, dat kunnen we niet meer inlopen, zullen we ermee ophouden? Ow, we zijn nog niet genoeg ingemaakt? Ik zie een bal komen en sla hem een kant op, over het net, we hebben een punt? "Huh, heb ik dat gedaan? Nee toch, mmm misschien kan ik toch wel een beetje volleyballen....ow, was dat de bal, ja ik weet het de service is weer voor hun, zucht."
De tweede helft van de wedstrijd is leuker, we zijn gekwalificeerd voor de verliezerspoul, dat is zeer positief, want je wilt echt niet in de winnaarspoul. Hoe we in de verliezerspoul kwamen? Nou, dat is niet zo moeilijk hoor, gewoon alles verliezen, zoals wij hadden gedaan, dan komt het helemaal goed.
Nu worden de wedstrijden leuk, er zijn gasten die nog slechter zijn dan wij, hoe bestaat het. We winnen 3 wedstrijden en ik krijg er lol in, had ik niet moeten krijgen want net op dat moment verliezen we weer, nog eens zucht.
We strijden nu om de 3e en 4e plaats, tegen een team dat we eerder dik in hadden gemaakt. We hebben net 20 minuten gespeeld (kwalificatie is langer spelen) en nu weer 20 minuten, de sfeer 'we gaan winnen' heerst. Op een gegeven moment staan we 8 punten voor, welke we ook weer verliezen. Een van de jongens uit het tegenoverteam is lang en fungeert als vliegende keep. Even denk ik erover hem uit te schakelen met een harde bal, ik probeer het zelfs, maar de bal vliegt het andere veld op, laat dus maar weer.
Laatste seconden, zij staan een punt voor, een van de meiden slaat nog een keer op, als we hem kunnen raken en op hun veld kunnen krijgen hebben we gelijk spel. Ze slaat op, de bal vliegt, we springen met zijn drieeen en de bal valt tussen ons in. Hoogmoed komt voor de val past hier wel bij denk ik.
Na het volleybal hebben we tijd om te douchen, dan gaan we naar een kerk om met elkaar te eten. Zoals ik al zei: 'sport is goed voor de onderlinge contacten' ik ken inderdaad veel meer mensen. "Jij bent die gast die die knalharde bal recht op mijn hoofd mikte he? Ja dat dacht ik al te zien."
Tijdens de Sing In na het eten kijk ik naar een team dat bij elkaar zit en stiekem denk ik "stelletje vervelende personen, jullie konden ons toch wel een beetje kans geven, 35-8 is toch niet winnen?" Tja sport verbroederd, jammer dat ik nog zoveel te leren heb als christen, zoals bijvoorbeeld vergeving en het blij zijn als de ander de beker krijgt....dubbele zucht.
Volgende keer moeten we gewoon harder dan alle andere teams bidden dat we gaan winnen, dat is onze enige hoop nog op een beker :-P
Om 8.15u (!) waren Ron en ik (ongeveer) aanwezig. Slaperig en suf, maar we stonden er. Er waren al een aantal mensen fanatiek aan het opslaan en hoe langer ik naar ze keek hoe suffer is werd. Ron ging zich even omkleden en ik zocht onze teamleider. Ons team bestond uit jongerenwerkers uit verschillende kerken met wie we eens in de maand samenkomen en het leek ons cool om samen te volleyballen, we hadden shirtjes gemaakt en aangezien we deze shirtjes aanmoesten, welke geregeld waren door de teamleider, zocht ik naar hem terwijl Ron zich omkleedde, klinkt logisch toch?
Eerste twee wedstrijden moed verzamelen en ja hoor we waren aan de beurt om 10 minuten een potje te spelen. Ow had ik al verteld dat ik zo iemand ben die bang is voor de bal en iedere keer als de bal eraan komt wegduikt met de handen op het hoofd? Nee? Ow nou dan weet je het nu...Ow en had ik al verteld dat we in een poul ingedeeld waren met de twee teams die altijd winnen al 10 jaar achter elkaar? Nee?.....Nou bij deze dan.
Eerste potje, Laura moet de angst voor de bal overwinnen en staat stoer in het veld. Nou ja stoer, ik sta in ieder geval rechtop. De jongerenwerkers om mij heen vangen ballen op en rennen naar mijn kant van het veld om de ballen voor me op te vangen. Soms probeer ik een bal te raken, welke dan op een ander veld terecht komt. Maar het merendeel van de tijd denk ik "ow, was dat de bal...aha....en die had ik moeten kunnen raken.....jaja" (schaam, schaam)
Dan spelen we tegen een van die goede teams, de bal komt recht op me af met een rotgang, je dacht toch zeker niet dat ik daar voor ga springen? Middenvoor, spelverdeler, jaja, uhm dan moet ik dus altijd de tweede bal opvangen en overspelen naar rechts of links, ik zie de bal komen en denk 'wat moest ik er nou ook al weer mee?'Ow uhm punt voor de tegenpartij. Ik hoop maar dat we snel de service terugpakken, want ik wil van deze beroerde middenplek af.
Op te teller staat de stand 30-8 (en niet voor ons) nog 1,5 minuut op de teller, dat kunnen we niet meer inlopen, zullen we ermee ophouden? Ow, we zijn nog niet genoeg ingemaakt? Ik zie een bal komen en sla hem een kant op, over het net, we hebben een punt? "Huh, heb ik dat gedaan? Nee toch, mmm misschien kan ik toch wel een beetje volleyballen....ow, was dat de bal, ja ik weet het de service is weer voor hun, zucht."
De tweede helft van de wedstrijd is leuker, we zijn gekwalificeerd voor de verliezerspoul, dat is zeer positief, want je wilt echt niet in de winnaarspoul. Hoe we in de verliezerspoul kwamen? Nou, dat is niet zo moeilijk hoor, gewoon alles verliezen, zoals wij hadden gedaan, dan komt het helemaal goed.
Nu worden de wedstrijden leuk, er zijn gasten die nog slechter zijn dan wij, hoe bestaat het. We winnen 3 wedstrijden en ik krijg er lol in, had ik niet moeten krijgen want net op dat moment verliezen we weer, nog eens zucht.
We strijden nu om de 3e en 4e plaats, tegen een team dat we eerder dik in hadden gemaakt. We hebben net 20 minuten gespeeld (kwalificatie is langer spelen) en nu weer 20 minuten, de sfeer 'we gaan winnen' heerst. Op een gegeven moment staan we 8 punten voor, welke we ook weer verliezen. Een van de jongens uit het tegenoverteam is lang en fungeert als vliegende keep. Even denk ik erover hem uit te schakelen met een harde bal, ik probeer het zelfs, maar de bal vliegt het andere veld op, laat dus maar weer.
Laatste seconden, zij staan een punt voor, een van de meiden slaat nog een keer op, als we hem kunnen raken en op hun veld kunnen krijgen hebben we gelijk spel. Ze slaat op, de bal vliegt, we springen met zijn drieeen en de bal valt tussen ons in. Hoogmoed komt voor de val past hier wel bij denk ik.
Na het volleybal hebben we tijd om te douchen, dan gaan we naar een kerk om met elkaar te eten. Zoals ik al zei: 'sport is goed voor de onderlinge contacten' ik ken inderdaad veel meer mensen. "Jij bent die gast die die knalharde bal recht op mijn hoofd mikte he? Ja dat dacht ik al te zien."
Tijdens de Sing In na het eten kijk ik naar een team dat bij elkaar zit en stiekem denk ik "stelletje vervelende personen, jullie konden ons toch wel een beetje kans geven, 35-8 is toch niet winnen?" Tja sport verbroederd, jammer dat ik nog zoveel te leren heb als christen, zoals bijvoorbeeld vergeving en het blij zijn als de ander de beker krijgt....dubbele zucht.
Volgende keer moeten we gewoon harder dan alle andere teams bidden dat we gaan winnen, dat is onze enige hoop nog op een beker :-P
vrijdag 2 januari 2009
Over schoonmaken en rituele verbrandingen
Een mens moet wat voor zijn geld in tijden van crisis, helemaal als je in Den Helder woont en dus maak ik vakantiehuisjes op Texel schoon. Het is apart werk, je gaat met een busje naar de boot, met een grote groep andere schoonmaakwezens stap je op de boot en aan de overkant stap je weer in een busje (inmiddels zijn we een uur verder). Het busje rijdt naar een park en daar stap je uit. Je loopt (hangt af van welk park) naar een kantine en daar krijg je een stuk of 5/6 sleutels in de hand, een emmer en een dweil, have fun.
Zoekend loop ik met mijn emmertje met doekjes aan de fiets, ik fiets niet want het heeft geijzeld, ben niet gek.
Eerste huisje: mensen aan het inpakken
Tweede huisje: ik hoor de stofzuiger (scheelt mij weer)
Derde huisje: Auto voor de deur
Vierde huisje: stressende vrouw, man laadt de auto in
Vijfde huisje: jij beetje vroeg he??? (uhm nee, u moet over 5 minuten uw huis uit zijn arggg maar ik ga wel weer)
Daar sta ik dan met mijn fietsje, na 10 minuten kou gekleumt te hebben besluit ik toch maar weer naar de kantine te gaan (Zoals mijn controleur 5 minuten geleden al aanraadde, maar ik met mijn eigenwijze hoofd niet deed.)Een bakkie koffie later en ik loop weer naast mijn fiets, op aanraden van een man met een leuke herdershond.
Eerste huisje, bijna schoon. Radio aan en het werk kan beginnen, afstoffen, bedden opmaken, koelkast schoonmaken, zuigen, dweilen...best leuk. Maar dan begint het, de badkamer (eigenlijk moet je nu Jaws-muziek op de achtergrond horen terwijl ik dit zeg) Haren zijn echt vervelend, je wrijft ze alleen maar van de ene naar de andere plaats. En dan die halve zeepflessen die omgegaan zijn over het bad, argggg.
En als de badkamer er een beetje schappelijk uitziet beginnen we aan: de wc (welke muziek is enger dan Jaws? Nou die dan als ik zeg: de wc) Laat ik verder maar niet in detail treden, het enige dat ik zeg is dat je soms heel wat moet overwinnen om iets schoon te maken.
En dan ziet alles er netjes uit, we zijn inmiddels 3 kwartier tot een uur verder, maar het resultaat mag er zijn. Een blinkende koelkast en wc. Het kan niet beter.
En als voldoening voor je werk, mag je dan overnieuw beginnen in het volgende huisje (snif)
Om 13.00u stap ik naast de fiets ;-) op naar het laatste huisje, ik heb nog een uur voor de bus naar de boot gaat, dus dat moet goedkomen.Ik loop het laatste huisje in, het is groot, dus ik begin meteen met de slaapkamers (3 stuks) dan zijn die maar mooi gedaan. De badkamer en woonkamer lijken mee te vallen, dus ik doe alles lekker grondig. 13.20, nog een half uur, ik loop de woonkamer en keuken in en val bijna flauw. Op het eerste gezicht was het best schappelijk, maar als je beter kijkt, overal limonadevlekken en vetvlekken en een kindje heeft met wasco op de vloer gekrijt, en natuurlijk niet op de tegels maar in de voegen!
Even denk ik eraan om het dat kind betaald te zetten en de knuffel die ik gevonden heb niet in te leveren maar ritueel te verbranden in de tuin (ik dacht er alleen maar even aan hoor)
Race tegen de klok, afraffelen van de badkamer, maar eindelijk zit ik dan in de bus, net op tijd en om 15.00 beland ik netjes thuis. Maandag weer een dag :-)
Zoekend loop ik met mijn emmertje met doekjes aan de fiets, ik fiets niet want het heeft geijzeld, ben niet gek.
Eerste huisje: mensen aan het inpakken
Tweede huisje: ik hoor de stofzuiger (scheelt mij weer)
Derde huisje: Auto voor de deur
Vierde huisje: stressende vrouw, man laadt de auto in
Vijfde huisje: jij beetje vroeg he??? (uhm nee, u moet over 5 minuten uw huis uit zijn arggg maar ik ga wel weer)
Daar sta ik dan met mijn fietsje, na 10 minuten kou gekleumt te hebben besluit ik toch maar weer naar de kantine te gaan (Zoals mijn controleur 5 minuten geleden al aanraadde, maar ik met mijn eigenwijze hoofd niet deed.)Een bakkie koffie later en ik loop weer naast mijn fiets, op aanraden van een man met een leuke herdershond.
Eerste huisje, bijna schoon. Radio aan en het werk kan beginnen, afstoffen, bedden opmaken, koelkast schoonmaken, zuigen, dweilen...best leuk. Maar dan begint het, de badkamer (eigenlijk moet je nu Jaws-muziek op de achtergrond horen terwijl ik dit zeg) Haren zijn echt vervelend, je wrijft ze alleen maar van de ene naar de andere plaats. En dan die halve zeepflessen die omgegaan zijn over het bad, argggg.
En als de badkamer er een beetje schappelijk uitziet beginnen we aan: de wc (welke muziek is enger dan Jaws? Nou die dan als ik zeg: de wc) Laat ik verder maar niet in detail treden, het enige dat ik zeg is dat je soms heel wat moet overwinnen om iets schoon te maken.
En dan ziet alles er netjes uit, we zijn inmiddels 3 kwartier tot een uur verder, maar het resultaat mag er zijn. Een blinkende koelkast en wc. Het kan niet beter.
En als voldoening voor je werk, mag je dan overnieuw beginnen in het volgende huisje (snif)
Om 13.00u stap ik naast de fiets ;-) op naar het laatste huisje, ik heb nog een uur voor de bus naar de boot gaat, dus dat moet goedkomen.Ik loop het laatste huisje in, het is groot, dus ik begin meteen met de slaapkamers (3 stuks) dan zijn die maar mooi gedaan. De badkamer en woonkamer lijken mee te vallen, dus ik doe alles lekker grondig. 13.20, nog een half uur, ik loop de woonkamer en keuken in en val bijna flauw. Op het eerste gezicht was het best schappelijk, maar als je beter kijkt, overal limonadevlekken en vetvlekken en een kindje heeft met wasco op de vloer gekrijt, en natuurlijk niet op de tegels maar in de voegen!
Even denk ik eraan om het dat kind betaald te zetten en de knuffel die ik gevonden heb niet in te leveren maar ritueel te verbranden in de tuin (ik dacht er alleen maar even aan hoor)
Race tegen de klok, afraffelen van de badkamer, maar eindelijk zit ik dan in de bus, net op tijd en om 15.00 beland ik netjes thuis. Maandag weer een dag :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
