Kamperen is een vak!

Daar gingen we dan, ons alto-tje volgepakt met campingspullen doken we de weg op, richting Valkenburg. Na een lange rit met de knieen in de nek kwamen we er aan. Even aanmelden en naar ons plekje rijden. Uitstappen, enkele rek- en strekoefeneningen en hup, de tent opzetten. Zonder ruzie kregen we het voor elkaar en binnen een uur stond de tent en was Ron bezig de laatste haringen in de grond te slaan (het rasechte oergevoel) Ondertussen was ik bezig met het in elkaar zetten van een kastje (zonder bouwtekening!) ik had nog liever 3 keer de tent opgezet, dat ging veel makkelijker. Maar 1,5 uur later waren we klaar om met het campingleven te beginnen.

Lekker even de markt in Valkenburg. "Pardon weet u de weg naar.....?" NEE, haha, ben toerist, ben op vakantie, blijf hier 12 dagen, hoef niet te werken, niet eens aan werken te denken en het zal me een worst wezen hoe laat het is, waar ik ben of waar ik naartoe moet, laat staan dat ik me druk maak over waar u moet wezen. DAG! Nou ja, ik heb de mevrouw natuurlijk wel wat netter te woord gestaan, maar het gaat om het idee dat ik het zomaar zou kunnen zeggen! Na de markt op naar de snackbar voor de heerlijke berenhap waar ik al de hele week naar uitkeek...mjam....

De rest van de dagen op de camping kwamen we er wel achter dat kamperen een, zo mogelijk, nog serieuzere aangelegenheid is dan conditiezwemmen. Er waren mensen die nog grotere caravans met uitbouw hadden dan de grootte van ons complete huis (er zat zelfs een deur in met een slot!) toiletten, tv-schotels en 'Hart van nederland" elke avond na "popstars" Gelukkig mochten wij van deze luxe een graantje meepikken doordat we de mogelijkheid hadden de televisie van de buren te horen. Wist je dat er een kerkklok gestolen was, het hele dorp was verdrietig!

Natuurlijk hebben we hele leuke dingen gedaan, aangezien wij geen vervente kampeerders zijn die alle mogelijkheden hebben in hun kampeervoorziening, was het ook wel nodig omdat we anders zouden sterven van verveling. Dus zochten we de kabelbaan in Valkenburg op....leuk voor Laura met hoogtevrees! Maar ook zijn we grotten in geweest (100 meter rots boven je hoofd)

In Han (Belgie) hebben we een dagje in de rij gestaan (een uur voor een kaartje) een half uur in het treintje, een half uur voor we de grot in konden, in de grot gewacht op de groep voor ons die veel trager was. Weer een half uur voor de Safaribus, nog een kwartier in de safaribus. Eten ging snel. Toen de Speleogame, een 20 minuten gewacht, de deuren gingen open: een nieuwe wachtruimte die ze hadden opgeleukt, dat wel, maar toch weer een wachtruimte. Uiteindelijk een hele gare wachtdag, maar...eerlijk is eerlijk, het was het op zich wel waard, zeg maar.

Gelukkig konden we elke dag weer naar ons tentje terugkeren, wat hebben we veel van de omgeving gezien! Onze overburen vroegen elke dag "Gaan jullie alweer weg?" Tja, maar onze overburen waren dan ook vervente kampeerders die het kampeerdersvak erg serieus namen en de hele dag doorbrachten in, voor, naast en bij de tent. Ik weet niet of wij ooit nog eens zo ver komen dat we het kamperen zelf zo serieus gaan nemen, ik weet niet, hoe minder ik van de tent zag, hoe leuker ik het vond (op de gezellige monopolyavondjes na dan ;-))