Daar zit ik dan....achter mijn laptop

Daar zit ik dan achter mijn laptop, moet eigenlijk wat doen. De woorden willen alleen niet helemaal in mijn word-document verschijnen. Niet omdat mijn toetsenbord het niet doet, nee die doet het prima zoals je ziet. Maar omdat mijn hoofd gewoon niets (dat serieus met het geduchte onderwerp te maken heeft) kan bedenken om in kleine energiestralen naar mijn vingers te sturen zodat de serieuse gedachten in het bewuste word-document te voorschijn komen.

Daar zit ik dan achter mijn laptop. Op de cd speelt Jaap van Zweden, hij doet enorm zijn best om mij in hogere filosofische sferen te krijgen, maar zelfs wiskundig violistisch klassiek kan mij nu niet redden. Ik staar naar mijn beeld en denk aan van alles: hoe het met de baby van een kennis is, hoe mooi mijn vriendin eruit zag in haar trouwjurk, hoe het met die vriendin is die ik al zolang niet meer heb gezien, wat mijn collega gaat eten en wie die mevrouw op de vreemde foto eigenlijk is.

Daar zit ik dan achter mijn laptop, gefrustreerd, ik zou toch serieus bezig moeten zijn, het moeten omschrijven in woorden, lezen, bestuderen, filosoferen en hardop uitspreken. Maar de woorden willen niet komen, mijn handen typen onzin in plaats van de gewenste alinea.

Daar zit ik dan achter mijn laptop, kan ik het dan echt niet? Waarom ben ik zo snel afgeleid en denk ik aan mensen die ik al in geen tijden meer gesproken heb....waarom nu juist vandaag? Nu ik eigenlijk serieus aan het schrijven wil!

Daar zit ik dan achter mijn laptop en ineens begint het te dagen, ik begin de afleiding te begrijpen, de gedachtenstroom aan vage bekenden te omvatten. Het feit dat ik mijn hyvespagina open heb staan zou toch wel eens te maken kunnen hebben met dit afgeleide gedrag. Sluit dus toch maar af, want moet toch echt wat doen, zo zittend achter mijn laptop.