Veel mensen hebben enorm veel interesse in mijn nieuw gevonden hobby: het conditiezwemmen! En omdat ik iedereen natuurlijk wil vertellen hoe geweldig het is heb ik besloten dit blog te schrijven waarin ik jullie meeneem voor een avondje zwemmen. Ik zou bijna zeggen "doe je ogen dicht en ervaar het" maar dan kun je niet meer lezen dus je zult je op een andere manier in moeten leven...misschien kun je de tenen in een badje water doen ofzo...
Nou daar gaan we dan:
Het is kwart over 7, we hoeven er pas om 19.55 te zijn dus tijd genoeg. Neem nog een kopje thee of kijk nog even het nieuws op tv. Het is 19.45 nog even de badkleding pakken, handdoek en als je wilt wat douchespullen. Ai, 19.50 snel in de auto en op naar het zwembad. Haasten, haasten auto parkeren en naar binnen, we zijn de eerste, blijkbaar had mijn collega Laura ook moeite met de tijd. Ah daar komt ze al. Betalen bij de kassa, tjonge die mevrouw weet wel van wisselen, floep floef daar ligt ons wisselgeld op de toonbank. Snel naar binnen. Heb je €0,20 voor het kluisje? Ow nou je spullen kunnen er bij mij wel in.
Zoek je hokje en kleed je om. Als je klaar bent geef je een gil en loop je naar het kluisje. Ow daar is Ans ook al nou dat is mooi. We lopen samen naar het marinebad. Het is inderdaad indrukwekkend, nee, niet omdat het zo'n mooi bad is, maar omdat je beseft dat je hier baantjes van 25 meter trekt. Je kijkt het water in. Hier staan al een aantal mensen te rillen, anderen 'zwemmen in.' "Tjonge het water is kouder als anders" zegt Ans. Jaja dat is een lekkere oppepper om erin te springen! Dapper springen we erin. KOUD :freezing: Langzaam veranderen we in een grote ijsklont. "Je moet inzwemmen, dan krijg je het warm." Je gaat op je buik liggen en trekt 25 meter heen en 25 meter terug...resultaat brrrr geen!
De les begint. Eerst 10 minuten zwemmen waarvan 1 minuut sprinten en dan een halve minuut rust. Er is nog even verwarring over wie de tijd bijhoud, de badbeul of jij zelf, uiteindelijk houd de badbeul het bij, die heeft tenslotte een stopwatch! Ga jij maar eerst..ow je wilt dat ik eerst ga, oke. Tegen de tijd dat wij bepaald hebben wie er eerst gaat hebben de mensen in baan 2,3,4 (de banen voor snelle mensen) al een baan getrokken. Zwemmen, ja gaat goed, nee hoor je hoeft ze niet bij te houden, gewoon op je eigen tempo. Pff de rust hebben we wel nodig, ff op adem komen, ow halve minuut alweer voorbij, ga ervoor!
Zo nu tijd om te luisteren naar de volgende opdracht ah we mogen even 4 banen bijkomen. Rustig zwemmen, ja ik weet het, het is voor ons beginnende zwemmers net zo zwaar om die 4 banen bij te komen als het is om te sprinten omdat we al genoeg moeite hebben om ons drijvende te houden als je 6 banen getrokken hebt.
Nou lekker bijgekomen hoor die 4 banen :hitchhike: (whatever) Volgende opdracht is 10 minuten banen trekken en kijken hoeveel je er kunt doen. 12 banen moet makkelijk kunnen! aldus de badbeul...mmm dat is dus 300 meter zwemmen. Kom op we gaan ervoor, nee laat je niet opjagen door de dolfijnen in baan 2 en de walvissen in baan 3 die trainen al tijden. Tjonge jonge wel een hoop weerslag deze keer (de mensen in baan 3 en 2 zwemmen zo hard dat wij de golven voor onze kiezen krijgen die deze walvissen maken, inderdaad wij hebben het het moeilijkst in deze baan, als wij in baan 3 zaten hielden wij het ook wel bij!) Baan 7 gaat goed! Laura komt voorbij en zegt dat ze er al 18 heeft gedaan, whahaha, ze is zo snel dat we het niet eens zien! Tijd voorbij en ja hoor, we hebben 12 banen schoolslag achter de rug! :graduate: Klaar voor baan 2 whahaha nou ja toch maar niet.
We horen de andere zwemmers praten, het water staat te hoog waardoor het wel een golfslagbad lijkt. Alle zwemmers hebben er last van. Ja en wij hebben ook nog weerslag, zwaarder wordt het echt niet. Wij zijn zo de beste vandaag :headbang:
WAT!!!!???? We moeten nog 4 banen rust! Tjonge jonge hebben we net 12 banen gehad kunnen we er weer 4 banen bijdoen. Waarom deden we dit ook al weer? Ow bedankt, ja je hebt gelijk, voor de lijn en de conditie!
Zo 10 minuten polosprint, dat is borstcrawl met het hoofd boven water en korte slagen, een halve baan en dan 1,5 baan rust. Ow de badjuf fluit weer, wat is er? "We gaan het anders doen!" Op je rug, de badjuf ligt op het randje van het bad, tenen en knieen boven water en peddelen met je armen. 8-o Nou daar gaan we dan, boven water, peddelen, blubblubblub, nou gewoon dooroefenen, weer boven water komen tenen en knieeen boven water blubblub, doorpeddelen blubblub, sjongejongejonge! Nou komen we boven het 3,5 meter diep gedeelte, (daar woont kapitein Ortega van de smurfen ow hahaha van de snorkels natuuurlijk en als je heel goed kijkt zie je de Nautilus van kapitein Nemo ook varen) kom we zwemmen wel weer even naar onddiep want de titanic is er niks bij, ow jij bent er wel goed in, nou peddel dan maar lekker door.
Jeej we mogen uitzwemmen! We zijn klaar. Bij elkaar echt 40 minuten kneppelhard gezwommen. We hadden wel veel weerslag vandaag en er was een heel dik gespierde man in baan 3 die deed er ook geen goed aan voor ons. En dan hadden we natuurlijk het hoge water, daar klaagden zelfs de mensen in baan 3 over. Nou we gaan nog ff lekker in het warme badje zitten, tot we het koud krijgen. Nog ff kletsen met Laura en Ans, dan douchen. Lekker onder die warme straal. We moeten weer wachten op de mannen, maar als die eindelijk klaar zijn naar de kluisjes en omkleden. Je moet zelf kiezen of je de onderbroek aandoet want dat is sneller.
We zijn allemaal tegelijk klaar, lopen de parkeerplaats op en gaan allen onze eigen weg. Tot donderdag!
maandag 22 maart 2010
maandag 15 maart 2010
Zwemmen is een serieuze aangelegenheid
Een beetje schuchter stap ik het zwembad binnen. Ans zit er al, ik ben twee minuten te laat maar collega Laura zie ik nog niet. "Is Laura er nog niet?" vraag ik angstig aan Ans. Ik zie mezelf al eenzaam en alleen in baan 1 zwemmen zonder enige bekendheid om mij heen. "Nee, maar daar zie ik een klein geel autootje" en ja hoor...daar komt Laura, gelukkig.
We kleden ons om in de veel te kleine hokjes en dan loop ik naar mijn kluisje. Op naar het trainingsbad (of het 'marinebad' zoals het in de volksmond genoemd wordt) Mensen met pieter-van-den-hogeband-brillen en mutsen zwemmen rond in het bad. Ik klets met Laura een beetje over de spijt die we hebben door hier onze avondvulling door te brengen, maar hoe we niet af durfden te zeggen omdat we Ans beloofd hadden om mee te gaan. Ik kijk even om me heen, de zijkant staat vol badmeesters en juffen en ja hoor....een van de badmeesteressen is een schoolvriendin van mij die ik nog 2 keer in het jaar zie. "Jij hier? Weet je dat het water nat is?" Ik moet alle zeilen bijzetten om niet meteen rechts omkeerd te maken.
Ans springt het water in, Laura rekt de tijd door uitgebreid de tijd voor haar brilletje te nemen, ik spring er dapper in KOUD! Ik trek een baantje om "in te zwemmen." En na dit voltooid te hebben sta ik buiten adem en bibberend in het water te wachten op de dingen die komen gaan. De badmeesters en meesteressen hebben inmiddels plaatsgemaakt voor een badjuf zoals die in de nachtmerries van waterbange kinderen voorkomen. Ze stuurt ons op pad, banen trekken. Ze heeft het over 25 en 18?? We kijken vragend naar Ans in baan 2 (dat is de baan voor de iets snellere mensen) wij staan in baan 1 (dat is de baan voor de mensen die net aan hun hoofd boven water kunnen houden) "Dat is een baan" aha!
Borstcrawl tot in de treuren en dan komen de plankjes. "kijk" zeg ik tegen Laura "ze heeft nu al door dat we het niet redden" maar niets is minder waar. Het plankje schijnt tussen je benen te moeten en dan moet je alleen met je armen zwemmen. De hele baan!!! Samen met 3 andere meiden in de baan (waarvan nog een Laura, hoe bizar!) zwemmen we op ons uiterste best naar de overkant en weer terug. We worden er melig van, tot grote ergernis van de badbeuljuffrouw. Ze geeft ons de opdracht om in tweetallen te zwemmen en te kijken wie er het eerst aan de overkant is. Aan haar hele hoofd te zien is zwemmen een serieuze aangelegenheid. Je betaald €3,60 om afgebeuld te worden en dan mag je ook niet lachen.
Ondertussen krijgen we speciale aandacht van de badbeul. Ze verteld ons hoe we de schoolslag moeten zwemmen. Ik krijg weer dat zwemlesgevoel waarbij je van zenuwen het fout te doen naar beneden zonk en niet meer wist hoe je de benen en de armen tegelijk moest bewegen en moest blijven drijven tegelijkertijd. Steeds keek ik even over mijn schouder of ze niet langs de rand van het bad liep om mij te betrappen op een foute schoolslag. Na een vermoeidende baan kwam ik aan de overkant waar ik met mijn rug naar baan 2 hing, ineens hoorde ik een hijger achter me. Ik voel me al niet zo zeker in badpak dus dit maakte me enigszins onrustig. Ik keek achterom en zag een manspersoon uitgeput aan de kant hijgen. Ik schoot in de lach, keek naar Laura, die het ook gehoord had, en zonk bijna naar de bodem van het lachen. Maar....zwemmen is een serieuze aangelegenheid, zag ik alweer in de ogen van de badbeul en dus slikte ik mijn lach maar weer in en begon aan de terugweg.
Een uur later waren we klaar, we waren niet gezonken en de haak was er niet aan te pas gekomen. Ik klom het bad uit en zocht de douche op, heerlijk even de €3,60 opmaken aan waterverbruik. Omkleden, kramp in de kuit. "En" vroeg Ans "donderdag weer?" Mmmm daar moet ik nog even over nadenken, maar maandag ben ik zeker weer van de parij en dan neem ik Ron ook mee om me te beschermen tegen badbeulen en hijgers.
We kleden ons om in de veel te kleine hokjes en dan loop ik naar mijn kluisje. Op naar het trainingsbad (of het 'marinebad' zoals het in de volksmond genoemd wordt) Mensen met pieter-van-den-hogeband-brillen en mutsen zwemmen rond in het bad. Ik klets met Laura een beetje over de spijt die we hebben door hier onze avondvulling door te brengen, maar hoe we niet af durfden te zeggen omdat we Ans beloofd hadden om mee te gaan. Ik kijk even om me heen, de zijkant staat vol badmeesters en juffen en ja hoor....een van de badmeesteressen is een schoolvriendin van mij die ik nog 2 keer in het jaar zie. "Jij hier? Weet je dat het water nat is?" Ik moet alle zeilen bijzetten om niet meteen rechts omkeerd te maken.
Ans springt het water in, Laura rekt de tijd door uitgebreid de tijd voor haar brilletje te nemen, ik spring er dapper in KOUD! Ik trek een baantje om "in te zwemmen." En na dit voltooid te hebben sta ik buiten adem en bibberend in het water te wachten op de dingen die komen gaan. De badmeesters en meesteressen hebben inmiddels plaatsgemaakt voor een badjuf zoals die in de nachtmerries van waterbange kinderen voorkomen. Ze stuurt ons op pad, banen trekken. Ze heeft het over 25 en 18?? We kijken vragend naar Ans in baan 2 (dat is de baan voor de iets snellere mensen) wij staan in baan 1 (dat is de baan voor de mensen die net aan hun hoofd boven water kunnen houden) "Dat is een baan" aha!
Borstcrawl tot in de treuren en dan komen de plankjes. "kijk" zeg ik tegen Laura "ze heeft nu al door dat we het niet redden" maar niets is minder waar. Het plankje schijnt tussen je benen te moeten en dan moet je alleen met je armen zwemmen. De hele baan!!! Samen met 3 andere meiden in de baan (waarvan nog een Laura, hoe bizar!) zwemmen we op ons uiterste best naar de overkant en weer terug. We worden er melig van, tot grote ergernis van de badbeuljuffrouw. Ze geeft ons de opdracht om in tweetallen te zwemmen en te kijken wie er het eerst aan de overkant is. Aan haar hele hoofd te zien is zwemmen een serieuze aangelegenheid. Je betaald €3,60 om afgebeuld te worden en dan mag je ook niet lachen.
Ondertussen krijgen we speciale aandacht van de badbeul. Ze verteld ons hoe we de schoolslag moeten zwemmen. Ik krijg weer dat zwemlesgevoel waarbij je van zenuwen het fout te doen naar beneden zonk en niet meer wist hoe je de benen en de armen tegelijk moest bewegen en moest blijven drijven tegelijkertijd. Steeds keek ik even over mijn schouder of ze niet langs de rand van het bad liep om mij te betrappen op een foute schoolslag. Na een vermoeidende baan kwam ik aan de overkant waar ik met mijn rug naar baan 2 hing, ineens hoorde ik een hijger achter me. Ik voel me al niet zo zeker in badpak dus dit maakte me enigszins onrustig. Ik keek achterom en zag een manspersoon uitgeput aan de kant hijgen. Ik schoot in de lach, keek naar Laura, die het ook gehoord had, en zonk bijna naar de bodem van het lachen. Maar....zwemmen is een serieuze aangelegenheid, zag ik alweer in de ogen van de badbeul en dus slikte ik mijn lach maar weer in en begon aan de terugweg.
Een uur later waren we klaar, we waren niet gezonken en de haak was er niet aan te pas gekomen. Ik klom het bad uit en zocht de douche op, heerlijk even de €3,60 opmaken aan waterverbruik. Omkleden, kramp in de kuit. "En" vroeg Ans "donderdag weer?" Mmmm daar moet ik nog even over nadenken, maar maandag ben ik zeker weer van de parij en dan neem ik Ron ook mee om me te beschermen tegen badbeulen en hijgers.
donderdag 11 maart 2010
Hoe eet je een frika(n)del
Ik heb pauze van 13.15-13.45 (stiekem maken we daar natuurlijk 12.00-13.00 van maar dat vertrouw ik alleen toe aan mijn blogs) Nu besef ik dat veel mensen pauzes hebben maar ik wil er niet meteen vanuit gaan dat we daarom allemaal dezelfde pauze-ervaringen hebben; Sommige mensen gaan naar de kantine, anderen lezen een boek, weer anderen nemen geen tijd voor pauze en dan is er natuurlijk het slag mensen dat doorvergaderd tot het weer tijd is om te beginnen. Met dit laatste heb ik ook ervaring, maar sinds we een systeem hebben is er tijd voor pauze zoals we hem nu invullen. En daar ga ik jullie in dit blog deelgenoot van maken want anders bestaat het gevaar dat iedereen zijn eigen ervaringen op die van mij projecteerd.
Voorheen hadden we dus altijd roosterruzie, maar dat is de laatste tijd wat minder, daarom waren de eerste pauzedagen wat onwenning. we staarden wat naar elkaar. Maar de gespreksonderwerpen kwamen al snel, of liever: het gespreksonderwerp kwam al snel. Tijdens de pauze hebben we het over: eten. Tja, ik begrijp dat dit vele mensen raar in de oren klinkt om tijdens de middagpauze over eten te praten, maar ik zal uitleggen waarom. Een collega van mij is namelijk aan het dr Frank dieet. Zij heeft een tupperwarebak die iedere dag weer gevuld is met de meest bijzondere maaltijden waar de tong van uit de mond gaat hangen en jaloerse blikken van het eigen broodje chocopasta naar het bakje tupperware (zou er bijna een positief gevoel bij tupperware aan over houden)
Iedere dag begint onze pauze vorm te krijgen met de volgende woorden: "Wat eten we vandaag (naam collega)?" En dan krijgen we dingen te horen als "ei met ham en komkommer" of "soepgroenten met bouillon" of "salade met pijnboompitjes en tonijn" etc. etc. en vooral etc. Nou en dan barst het gesprek los over waar de chocopasta het lekkerst is over het feit dat ik alleen maar beschuit met blauw-witte muisjes lust en niet met roze-witte muisjes, dat ik eigenlijk helemaal niet van anijs houd. Mijn andere collega smeert tegelijkertijd haar broodje kipfilet met augurkschijfjes (ow nee, nu is de rage weer tomaat) en weer een andere smeert een broodje kaas met tomaat. mmmmchocopasta
En hier zit m de kneep, hoe eet je die broodjes en vooral de meegebrachte appels als er maar twee mesjes zijn. We kijken naar hoe de meseigenaren hun brood eten in afwachting van het mes. Wat een rare gewoontes zijn er toch. Alleen de bovenkant van je broodjes eten en dan pas de onderkant, de appelstukjes nog een keer extra door de midden.
Dit brengt mij op de titel van mijn blog. We bepraten onderling de vage eetgewoonten en ik vertel over hoe ik mijn frikandel eet. Ik haal het velletje van de eerste helft eraf, die eet ik op, dan eet ik de kern van de frikandel op, vervolgens eet ik het velletje van de andere helft en ook hier weer de kern. Maar dit is anders met de kontjes van de vette hap, want deze zijn het lekkerst en die eet ik dus met kontjesvelletje en al. Mijn collega's keken mij vaag aan, stelden vragen om het duidelijk te krijgen. Blijkbaar wist niemand wat de ideale manier is om een frikandel te eten. Ze begrepen me gewoon niet. En omdat wij gewend zijn om in de gehandicaptenzorg met fotos te werken heb ik uiteindelijk toch maar gezegd dat mijn volgende blog maar een fototreportage moest worden in het "stap voor stap eten van een frikandel" dit was ook zwaar het plan maar een collega die ik regelmatig tref op hyves kon niet wachten en daarom vertrouw ik het stappenplan maar toe aan woorden, misschien dat als zij het een paar keer lezen dat ze het ook wel begrijpen. Ik heb namelijk geen frikandellen meer in de vriezer met het oog op de fietstochten naar mijn werk die ik toch ook niet voor Jan Snot maak????
Voorheen hadden we dus altijd roosterruzie, maar dat is de laatste tijd wat minder, daarom waren de eerste pauzedagen wat onwenning. we staarden wat naar elkaar. Maar de gespreksonderwerpen kwamen al snel, of liever: het gespreksonderwerp kwam al snel. Tijdens de pauze hebben we het over: eten. Tja, ik begrijp dat dit vele mensen raar in de oren klinkt om tijdens de middagpauze over eten te praten, maar ik zal uitleggen waarom. Een collega van mij is namelijk aan het dr Frank dieet. Zij heeft een tupperwarebak die iedere dag weer gevuld is met de meest bijzondere maaltijden waar de tong van uit de mond gaat hangen en jaloerse blikken van het eigen broodje chocopasta naar het bakje tupperware (zou er bijna een positief gevoel bij tupperware aan over houden)
Iedere dag begint onze pauze vorm te krijgen met de volgende woorden: "Wat eten we vandaag (naam collega)?" En dan krijgen we dingen te horen als "ei met ham en komkommer" of "soepgroenten met bouillon" of "salade met pijnboompitjes en tonijn" etc. etc. en vooral etc. Nou en dan barst het gesprek los over waar de chocopasta het lekkerst is over het feit dat ik alleen maar beschuit met blauw-witte muisjes lust en niet met roze-witte muisjes, dat ik eigenlijk helemaal niet van anijs houd. Mijn andere collega smeert tegelijkertijd haar broodje kipfilet met augurkschijfjes (ow nee, nu is de rage weer tomaat) en weer een andere smeert een broodje kaas met tomaat. mmmmchocopasta
En hier zit m de kneep, hoe eet je die broodjes en vooral de meegebrachte appels als er maar twee mesjes zijn. We kijken naar hoe de meseigenaren hun brood eten in afwachting van het mes. Wat een rare gewoontes zijn er toch. Alleen de bovenkant van je broodjes eten en dan pas de onderkant, de appelstukjes nog een keer extra door de midden.
Dit brengt mij op de titel van mijn blog. We bepraten onderling de vage eetgewoonten en ik vertel over hoe ik mijn frikandel eet. Ik haal het velletje van de eerste helft eraf, die eet ik op, dan eet ik de kern van de frikandel op, vervolgens eet ik het velletje van de andere helft en ook hier weer de kern. Maar dit is anders met de kontjes van de vette hap, want deze zijn het lekkerst en die eet ik dus met kontjesvelletje en al. Mijn collega's keken mij vaag aan, stelden vragen om het duidelijk te krijgen. Blijkbaar wist niemand wat de ideale manier is om een frikandel te eten. Ze begrepen me gewoon niet. En omdat wij gewend zijn om in de gehandicaptenzorg met fotos te werken heb ik uiteindelijk toch maar gezegd dat mijn volgende blog maar een fototreportage moest worden in het "stap voor stap eten van een frikandel" dit was ook zwaar het plan maar een collega die ik regelmatig tref op hyves kon niet wachten en daarom vertrouw ik het stappenplan maar toe aan woorden, misschien dat als zij het een paar keer lezen dat ze het ook wel begrijpen. Ik heb namelijk geen frikandellen meer in de vriezer met het oog op de fietstochten naar mijn werk die ik toch ook niet voor Jan Snot maak????
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
