Ik heb een baan waarbij ik veel buiten ben, om het dichterlijk te zeggen "mijn kantoor is de natuur." En tijdens deze buitenbaan kan ik veel filosoferen over het leven, al laat ik dit doorgaans achterwege. Toch kon ik mezelf vandaag niet in de hand houden, ik liep buiten, keek naar de vallende blaadjes en voor ik het wist liep ik diep te mijmeren over de kerst.
En terwijl ik zo mijmerde over de kerst begon ik te mijmeren over de zomer. Mensen denken in deze tijd vaak terug aan de zomer, de zon, het strand, de kampvuren en barbecues , de bruine tint op de huid, zonnenbrand en volleyballen , tot 's avonds laat in de schemer zitten met een glaasje drinken en borrelhapjes, spontane afspraken om op het strand broodjes te eten en te zwemmen, vrolijkheid, prachtige tuinen, net geschilderde woningen en vrolijke kinderen, fluitende vogels en fietsen zonder jas .
En dan na de zomer, als het kouder wordt, in oktober liggen de pepernoten in de schappen en de marsepijn en de chocolade kruidnoten en de marsepijnen aardappeltjes en de chocolade sinterklaasjes en zwarte pieten en de woeps even tot de orde ik had het over de koude wintermaanden. De dikke winterjassen en het warme winterzonnetje, de dampen als je ademt en de warme chocolademelk die dan echt lekker is, de gezellige familie en vriendenavonden die je met elkaar beleefd, de intocht van sinterklaas die we dan toch allemaal weer kijken, de pakjes op pakjesavond en de geweldige dichtkunsten die daarbij komen kijken, de kerstcd's en de enige dag in het jaar dat we echt koken , het shoppen voor een nieuw setje kleding en "all I want for christmas" de overvolle tuincentra en de kerstboom met kerstballen van zolder, het vieren van de geboorte van Jezus met een kerkbezoek waar de sfeer optimaal is en de vrije dagen . Ik bedoel maar....
Maar ergens vergeten we iets heel erg belangrijks, we kijken achteruit naar de zomer en vooruit naar de winter, maar de herfst dan? Het liefst vergeten we de Herfst met zijn wisselvalligheid, vallende blaadjes en regenbuien, we vergeten het liefst dat we in het donker naar ons werk gaan en welke kant we ook opgaan: wind tegen hebben! De vogels wiens keel dichtgeknepen wordt door de wind en de verkoudheid en grote groene snottebellen die we overal zien. De herfst.....
Maar heb je je ooit afgevraagd hoe de Herfst zich voelt bij deze gedachten? Heb je je ooit afgevraagd waarom het in de Herfst steeds meer regent? Waarom de Herfst zo'n depressief gevoel geeft? Omdat de Herfst diep gekwetst is door ons mijmeren over zomer en winter. Regen huilend en treurend de bladeren laten vallen omdat hij niet gewenst is. Er is een oplossing, wij moeten eens gaan denken wat er zo geweldig is aan de Herfst en het hier met iedereen over hebben, dan zal hij zich snel beter voelen en minder huilen en treuren, dan zal onze Herfst niet vervelend in het midden hangen, maar vrolijk en blij de overgang naar het volgende seizoen verkondigen en dat is toch voor iedereen beter???
woensdag 21 oktober 2009
woensdag 7 oktober 2009
Momenten op de lange vliet
Zo wil het geval dat je een auto hebt, maar deze niet kunt gebruiken omdat manlief hem harder nodig heeft dan jij (lees ikke dus) Na eindeloze discussies moet ik hem echt gelijk geven, hij heeft recht op de auto omdat "nut" voor "luiheid" gaat. En daarom stap ik iedere ochtend rond 10 over 8 op mijn fiets naar het werk.
De weg naar mijn werk is niet moeilijk, ik pak de fiets uit de schuur, stap erop en rijd over de stoep naar de "grote weg" die ik als kind nooit alleen over had mogen steken, dan rijd ik naar links het fietspad op, neem rechts op de rotonde en houd deze richting aan totdat ik ernstig uitgeput en bezweet ben, dan ben ik bijna op plaats van bestemming, nog een links op de rotonde, een laatste krachttraining en ik zet mijn fietsje neer in het fietsenrek voor het kantoor van mijn teammanager (zodat ze goed kan zien dat ik toch maar weer immense inspanningen heb verricht om op tijd te komen)
Maar nu blog ik natuurlijk niet alleen maar over mijzelf, het is niets voor mij om alleen maar over mezelf te kletsen, daarom wil ik met jullie de interessante karakters delen die ik tegenkom op de bovenbeschreven weg naar het werk. Mensen die, net als ik, iedere dag veroordeeld zijn tot het fietsen van onze "lange vliet"(3 x raden waarom hij lang heet....hint hint)
Allereerst is daar de man van een bouwbedrijf (welke ik niet noem vanwege reclameristricties) op de scooter. Hij rijdt zonder helm wat inhoud dat hij onder de 25 km per uur rijdt. Iedere ochtend groet hij mij uitbundig met een glimlach en een 'hoi' en iedere ochtend weer denk ik "ken ik hem nou of niet? Het is toch niet normaal onder de nederlanders om elkaar te groeten als je naar je werk gaat?" Aan het einde van deze gedachtegang is hij weer voorbij, alweer zonder groet van mijn kant.
Of dan die mevrouw die eruit ziet alsof ze het niet zo naar haar zin heeft op het werk. Iedere ochtend fietst ze bijna met haar lip op de weg, dat is trouwens wel een hele prestatie. Ik glimlach altijd vrolijk naar haar, in de hoop dat het haar dag goed maakt. Maar ze kijkt me altijd een beetje vreemd aan, snap ook niet waarom....
Dan zijn er ook nog de 'schoolgaande tieners' die nog niet geleerd hebben wat links of rechts is, kun je het ze dus ook niet kwalijk nemen dat zij iedere ochtend de weg naar je werk versperren.
De leukste persoon om tegen te komen is iemand die ik ken van een stage van 7 jaar geleden. Iedere ochtend rijdt hij me voorbij en dan zie je hem denken "waar ken ik haar nou toch van?" Ik fiets heb vrolijk voorbij (vrolijk omdat ik ook dagen heb lopen dubben waar ik hem nou van kende en ik het weet!)
Ach zo zijn er nog vele geweldige mensen fietsend op de lange vliet tussen 8.00u en 8.30u zou je graag uit willen nodigen om hem eens samen met mij te fietsen, dan kan ik je wijzen op alle types. "Kijk daar is die man die elke ochtend ruzie heeft met zijn vrouw. Zie je hoe wraakzuchtig hij kijkt...." zal ik dan schreeuwen zodat je van te voren al volledig voorbereid bent op de man met zijn wraakzuchtige blik en de man weet dat hij deze blik vast moet houden zodat jij begrijpt waar ik het over heb.
En mocht je niet kunnen tussen 8.00u en 8.30u kom dan om 16.00u naar me toe, want dan ga ik beginnen aan de terugreis en ik kan je nu alvast vertellen dat mensen die terugkomen van hun werk weer een heel ander geval zijn dan de mensen die ernaar toegaan.
Maar dat is weer een ander verhaal.
En nu oogjes dicht en snaveltjes toe, morgen is er weer een nieuwe fietsdag!
De weg naar mijn werk is niet moeilijk, ik pak de fiets uit de schuur, stap erop en rijd over de stoep naar de "grote weg" die ik als kind nooit alleen over had mogen steken, dan rijd ik naar links het fietspad op, neem rechts op de rotonde en houd deze richting aan totdat ik ernstig uitgeput en bezweet ben, dan ben ik bijna op plaats van bestemming, nog een links op de rotonde, een laatste krachttraining en ik zet mijn fietsje neer in het fietsenrek voor het kantoor van mijn teammanager (zodat ze goed kan zien dat ik toch maar weer immense inspanningen heb verricht om op tijd te komen)
Maar nu blog ik natuurlijk niet alleen maar over mijzelf, het is niets voor mij om alleen maar over mezelf te kletsen, daarom wil ik met jullie de interessante karakters delen die ik tegenkom op de bovenbeschreven weg naar het werk. Mensen die, net als ik, iedere dag veroordeeld zijn tot het fietsen van onze "lange vliet"(3 x raden waarom hij lang heet....hint hint)
Allereerst is daar de man van een bouwbedrijf (welke ik niet noem vanwege reclameristricties) op de scooter. Hij rijdt zonder helm wat inhoud dat hij onder de 25 km per uur rijdt. Iedere ochtend groet hij mij uitbundig met een glimlach en een 'hoi' en iedere ochtend weer denk ik "ken ik hem nou of niet? Het is toch niet normaal onder de nederlanders om elkaar te groeten als je naar je werk gaat?" Aan het einde van deze gedachtegang is hij weer voorbij, alweer zonder groet van mijn kant.
Of dan die mevrouw die eruit ziet alsof ze het niet zo naar haar zin heeft op het werk. Iedere ochtend fietst ze bijna met haar lip op de weg, dat is trouwens wel een hele prestatie. Ik glimlach altijd vrolijk naar haar, in de hoop dat het haar dag goed maakt. Maar ze kijkt me altijd een beetje vreemd aan, snap ook niet waarom....
Dan zijn er ook nog de 'schoolgaande tieners' die nog niet geleerd hebben wat links of rechts is, kun je het ze dus ook niet kwalijk nemen dat zij iedere ochtend de weg naar je werk versperren.
De leukste persoon om tegen te komen is iemand die ik ken van een stage van 7 jaar geleden. Iedere ochtend rijdt hij me voorbij en dan zie je hem denken "waar ken ik haar nou toch van?" Ik fiets heb vrolijk voorbij (vrolijk omdat ik ook dagen heb lopen dubben waar ik hem nou van kende en ik het weet!)
Ach zo zijn er nog vele geweldige mensen fietsend op de lange vliet tussen 8.00u en 8.30u zou je graag uit willen nodigen om hem eens samen met mij te fietsen, dan kan ik je wijzen op alle types. "Kijk daar is die man die elke ochtend ruzie heeft met zijn vrouw. Zie je hoe wraakzuchtig hij kijkt...." zal ik dan schreeuwen zodat je van te voren al volledig voorbereid bent op de man met zijn wraakzuchtige blik en de man weet dat hij deze blik vast moet houden zodat jij begrijpt waar ik het over heb.
En mocht je niet kunnen tussen 8.00u en 8.30u kom dan om 16.00u naar me toe, want dan ga ik beginnen aan de terugreis en ik kan je nu alvast vertellen dat mensen die terugkomen van hun werk weer een heel ander geval zijn dan de mensen die ernaar toegaan.
Maar dat is weer een ander verhaal.
En nu oogjes dicht en snaveltjes toe, morgen is er weer een nieuwe fietsdag!
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
