Ben er gister achter gekomen dat ik nog niets wist van de wereld, dat de wereld enorm groot is en dat ik tot nu toe op een vierkante centimeter geleefd heb.
Vanwege de persoonlijkheid van het verhaal wil ik de privacy waarborgen van de mensen met wie ik dit eye-openende gesprek had. Daarom zal ik niets zeggen dat via teugleiding kan leiden tot herkenbaarheid of zelfs bekendmaking van de betreffende personen. De setting was een bedrijfsuitje van mijn werk met mijn mede-activiteitenbegeleiders van het wandelcluster waarvan de betreffende personene worden aangeduid met J, AM, M, A, V, L en ikke dus (wegens privacyredenen aldus boven uitgelegd geef ik geen informatie over de personen)
We gingen naar Limmen waar we eerst hard langs het betreffende gebouw reden. Aangezien er alleen maar vrouwen in de auto zaten vroegen we meteen de weg en kwamen erachter dat we moesten keren.... KEREN? Na een geweldige James Bond move van de bestuurder en de voorwielaandrijving van de betreffende auto kwamen we toch weer op de juiste weghelft in de juiste richting te rijden. (Het was dat we alweer op de goede helft reden voordat ik doorhad wat de bestuurder voor move had uitgehaald ander had ik heel hard gegild . We reden natuurlijk weer langs de plaats van bestemming en het was onmogelijk om weer te keren dus besloten we dat we over het fietspad konden rijden! Ik moest meteen denken aan James Bond die met zijn auto over de treinrails rijdt, want het leek erop. (Voor de mensen die ooit naar het partycentrum in Limmen gaat, het is direct na het bordje Limmen links!
Aangekomen wachtten wij even tot iedereen gearriveerd was. De meeste van ons hadden ons aan de dresscode gehouden: een rokje! Dat zou leuk zijn met de spellen die we zouden doen Daarna zouden wij levend tafelvoetballen. Hangend aan een tuigje bungelde we half opgehangen aan het tuigje in de rondte. Na de eerste helft stond ik op keep, maar ik ben sowieso geen keeptalent en dan ook nog aan een tuigje! Vele pijnlijke lachbuien later gingen we eten.
Ik zat in het midden met de collega's J, AM, M, A, V en L. Ze begonnen over een tupperwareparty, maar na een minuut of 10-20 kwam ik erachter dat het onderwerp overgegaan was naar een ander soort party. Ik begreep er geen hout van, je moest dingen op de neus zetten en op afstandsbedieningen drukken? Mijn collega's hadden door dat ik er niets van begreep en collega AM keek me met zo'n medelijdende blik aan dat ik ineens doorhad wat voor party dat dan moest zijn . Voor de mensen die net als ik op een kleine centimeter van de wereld leven: Er wordt geen tupperware verkocht maar uhm, nou laat ik het zo zeggen, je hoeft er niet voor naar zo'n verboden winkel.
Sjonge jonge, ik dacht dat mannen erg konden zijn, maar gister ben ik tot de ontdekking gekomen dat vrouwen er ook wat van kunnen. We hadden mensen met praktijkervaring, mensen die een party georganiseerd hadden en mensen die er een bezocht hadden..ow ja en dan was ik er nog: .
In een half uur tot een uur had ik meer van de wereld geleerd dan in al die jaren van televisie kijken.
Maar ik wil wel even heel duidelijk maken dat ik niet de enige ben die nat achter de oren was......mijn collega's waren dat ook, aangezien zij nooit hadden geweten, wonend op die grote aardbol van kennis, dat er een vierkante centimeter ingenomen was door preutse mij!
maandag 30 november 2009
woensdag 18 november 2009
Spaanse invasie
Ken je van de Science Fiction films waarbij de UFO's boven de stad hangen als een grote uhm UFO in de lucht? De hele stad loopt uit en kijkt omhoog naar de schotels. Mensen zijn nieuwsgierig, blij zelfs...eindelijk contact. Maar twee scenes later is de hele stad angstig, een scene later is drie kwart van de stad dood en volgen wij het verhaal van de held die de mensheid moet bevrijden.
Zaterdag zette ik nietsvermoedend de televisie aan en het leek alsof ik een scene uit zo'n film zat te kijken. Het schip werd zichtbaar, de hele stad was uitgelopen en mensen waren blij, in spannende afwachtig van het contact dat komen zou.
In de volgende scene lieten de 'invaders' zich van hun beste kant zien, ze paaiden de kinderen met snoep en de leider richtte zich tot de mensen. Velen zeggen dat ze gewoon weer weg zullen gaan maar angstvallig blijf ik toch denken: komen ze in vrede?
Wie zijn het? Dat was een belangrijke noot. Apart dat er zoveel op het internet te vinden is over deze invaders. Blijkbaar komen ze ieder jaar terug om ons te laten denken dat ze niet gevaarlijk zijn. We worden gepaaid met snoep en zingen liedjes die de vrolijkheid van het alles laten zien, sterker nog: we zijn zelfs een beetje verdrietig als ze weggaan.
Nu weet ik natuurlijk wel dat het geen aliens zijn in UFO's, nee daar geloof ik niet in. Wat ik wel zeker weet is dat zij uit Spanje komen op een schip, de leider heeft een paard net zoals generaals in vroegere tijden. Het is een Spaanse invasie. Zij verkennen het land en nemen het over een tijd in zonder dat wij het verwachten!
Maar wie is nu de held in dit alles? Meestal zijn dat de knappe mannen. En dus zal er over een tijdje een knappe man opstaan die de wereld zal redden van de Spanjaarden die mensen met de roe in een zak jagen!
Hoe dit allemaal verder zal lopen, ik weet het niet. Natuurlijk hoop ik dat ze echt in vrede komen maar, angstvallig kijk ik toch of we niet per ongeluk in de derde en vierde scene van een Science Fiction film belanden. Maar tot die tijd....eet ik toch maar wat van dat snoep dat ze gebruiken om te paaien...om ze te laten denken dat ik ze niet doorheb natuurlijk!
Zaterdag zette ik nietsvermoedend de televisie aan en het leek alsof ik een scene uit zo'n film zat te kijken. Het schip werd zichtbaar, de hele stad was uitgelopen en mensen waren blij, in spannende afwachtig van het contact dat komen zou.
In de volgende scene lieten de 'invaders' zich van hun beste kant zien, ze paaiden de kinderen met snoep en de leider richtte zich tot de mensen. Velen zeggen dat ze gewoon weer weg zullen gaan maar angstvallig blijf ik toch denken: komen ze in vrede?
Wie zijn het? Dat was een belangrijke noot. Apart dat er zoveel op het internet te vinden is over deze invaders. Blijkbaar komen ze ieder jaar terug om ons te laten denken dat ze niet gevaarlijk zijn. We worden gepaaid met snoep en zingen liedjes die de vrolijkheid van het alles laten zien, sterker nog: we zijn zelfs een beetje verdrietig als ze weggaan.
Nu weet ik natuurlijk wel dat het geen aliens zijn in UFO's, nee daar geloof ik niet in. Wat ik wel zeker weet is dat zij uit Spanje komen op een schip, de leider heeft een paard net zoals generaals in vroegere tijden. Het is een Spaanse invasie. Zij verkennen het land en nemen het over een tijd in zonder dat wij het verwachten!
Maar wie is nu de held in dit alles? Meestal zijn dat de knappe mannen. En dus zal er over een tijdje een knappe man opstaan die de wereld zal redden van de Spanjaarden die mensen met de roe in een zak jagen!
Hoe dit allemaal verder zal lopen, ik weet het niet. Natuurlijk hoop ik dat ze echt in vrede komen maar, angstvallig kijk ik toch of we niet per ongeluk in de derde en vierde scene van een Science Fiction film belanden. Maar tot die tijd....eet ik toch maar wat van dat snoep dat ze gebruiken om te paaien...om ze te laten denken dat ik ze niet doorheb natuurlijk!
donderdag 12 november 2009
Mexicaanse Griebels
Het lijkt wel of mijn blog veranderd in een soort "filosoferen met Laura" in de Margriet ofzo. Maar ik kan er niks aan doen, op de 1 of andere manier, zit nadenken gewoon in mijn wezen. En dan bedoel ik niet het nadenken over de dingen die alleen mij aangaan, maar ook over de dingen die de hele wereld aangaan. (Het is nog niet te laat om te stoppen met lezen!) Deze weken brachten mijn filosofieen mij naar de Mexicaanse griep.
De hele wereld is al maanden in rep en roer want tatatata daar komt ie aan, de Mexicaanse griep! De eerste berichten waren zeer ernstig en angstaanjagend. Kranten stonden vol, mensen die voor de media werkten stonden 24 uur per dag op hun benen, professoren en dokters hadden belangrijke dingen te melden en dit sijpelde door naar het gewone klootjesvolk....ikke dus. Wat moest ik met die informatie?
Gelukkig kwam er snel praktische hulp naast al het gewauwel over de ernst van het alles: mondkapjes. In histerische landen werden ze al gebruikt zo toonden de foto's in de krant. Voorzichtig kwamen de eerste aanbiedingen in Nederland ook, maar men had toch wel kunnen weten dat de gemiddelde Nederlander zich toch wat te nuchter op zou stellen tegen de mondkapjes (dan ziet niemand mijn lippenstift! ) Dus verdween de mondkapjes reclame.
Maar wat nu? Gelukkig schoot de Nederlandse overheid voor ellende ons te hulp met tatatata: een folder . In deze folder stond essentiele informatie om deze ramp af te wenden, 'als je je neus snuit, doe dat dan met een schoon zakdoekje' Dit is natuurlijk bijzonder goede informatie, maar......er was een groot probleem: Nederland is in crisis...denk je nou echt dat de gemiddelde Nederlander het geld heeft om zijn neus maar 1 keer in een zakdoekje te snuiten? Nee dit moet minstens 3 keer zijn om de kosten een beetje te dekken en als je het helemaal goed wil doen, laat dan je zakdoekje drogen en gebruik hem weer!
Dus ook dit helpt niet tegen de Mexicaanse griebels. Wat rest ons dan nog? Keiharde maatregelen: spuiten! Vaccins die in porties van 10 bij de dokter aankomen, in een rij staan en je in laten spuiten met verminkte mexicaantjes zodat de antistoffen netjes aangemaakt worden. Berichten over verpleegsters die het vaccin niet willen geven omdat het alleen maar ellende veroorzaakt leggen wij even naast ons neer. Het is tenslotte de Mexicaanse griep HALLO!!!
Degenen die doorgelezen hebben ondanks kmijn waarschuwing over het filosoferen in de Margriet zitten waarschijnlijk met smart te wachten op mijn filosofieen, aangezien ik nu alleen maar de loop van het geheel kort heb samengevat. Nou, heb nog heel even geduld, ik wil ook even kort mijn eigen ervaringen delen voordat ik afstand neem en met wetenschappelijk onderbouwende filosoferende ellende kom.
Vorige week begon ik te kuchen en te proesten, ik haalde mijn eurostaaf leeg om toch maar aan de enkele-keer-snuiten-zakdoeken te kunnen voldoen. Ik slikte witte pillen (gewoon paracetamol hoor!) en kocht keeldropjes (voor de heilzame werking niet omdat het lekker is!) Ik was bang dat het de Mexicaanse griep was. En omdat 10 van de 15 bezoekers van de jeudgclub ziek waren kon het niet anders! Ik kon er niet meer van slapen (bijna niet meer dan) en was al bang dat ik lekker thuis op de bank mocht uitzieken, wat natuurlijk vreselijk zou zijn!
Uit deze wetenschappelijke beschrijving van het verloop van de grieppreventie in Nederland en de eigen ervaringen ben ik toch maar toe aan de filosofische gedachten.....
VERGETEN
De hele wereld is al maanden in rep en roer want tatatata daar komt ie aan, de Mexicaanse griep! De eerste berichten waren zeer ernstig en angstaanjagend. Kranten stonden vol, mensen die voor de media werkten stonden 24 uur per dag op hun benen, professoren en dokters hadden belangrijke dingen te melden en dit sijpelde door naar het gewone klootjesvolk....ikke dus. Wat moest ik met die informatie?
Gelukkig kwam er snel praktische hulp naast al het gewauwel over de ernst van het alles: mondkapjes. In histerische landen werden ze al gebruikt zo toonden de foto's in de krant. Voorzichtig kwamen de eerste aanbiedingen in Nederland ook, maar men had toch wel kunnen weten dat de gemiddelde Nederlander zich toch wat te nuchter op zou stellen tegen de mondkapjes (dan ziet niemand mijn lippenstift! ) Dus verdween de mondkapjes reclame.
Maar wat nu? Gelukkig schoot de Nederlandse overheid voor ellende ons te hulp met tatatata: een folder . In deze folder stond essentiele informatie om deze ramp af te wenden, 'als je je neus snuit, doe dat dan met een schoon zakdoekje' Dit is natuurlijk bijzonder goede informatie, maar......er was een groot probleem: Nederland is in crisis...denk je nou echt dat de gemiddelde Nederlander het geld heeft om zijn neus maar 1 keer in een zakdoekje te snuiten? Nee dit moet minstens 3 keer zijn om de kosten een beetje te dekken en als je het helemaal goed wil doen, laat dan je zakdoekje drogen en gebruik hem weer!
Dus ook dit helpt niet tegen de Mexicaanse griebels. Wat rest ons dan nog? Keiharde maatregelen: spuiten! Vaccins die in porties van 10 bij de dokter aankomen, in een rij staan en je in laten spuiten met verminkte mexicaantjes zodat de antistoffen netjes aangemaakt worden. Berichten over verpleegsters die het vaccin niet willen geven omdat het alleen maar ellende veroorzaakt leggen wij even naast ons neer. Het is tenslotte de Mexicaanse griep HALLO!!!
Degenen die doorgelezen hebben ondanks kmijn waarschuwing over het filosoferen in de Margriet zitten waarschijnlijk met smart te wachten op mijn filosofieen, aangezien ik nu alleen maar de loop van het geheel kort heb samengevat. Nou, heb nog heel even geduld, ik wil ook even kort mijn eigen ervaringen delen voordat ik afstand neem en met wetenschappelijk onderbouwende filosoferende ellende kom.
Vorige week begon ik te kuchen en te proesten, ik haalde mijn eurostaaf leeg om toch maar aan de enkele-keer-snuiten-zakdoeken te kunnen voldoen. Ik slikte witte pillen (gewoon paracetamol hoor!) en kocht keeldropjes (voor de heilzame werking niet omdat het lekker is!) Ik was bang dat het de Mexicaanse griep was. En omdat 10 van de 15 bezoekers van de jeudgclub ziek waren kon het niet anders! Ik kon er niet meer van slapen (bijna niet meer dan) en was al bang dat ik lekker thuis op de bank mocht uitzieken, wat natuurlijk vreselijk zou zijn!
Uit deze wetenschappelijke beschrijving van het verloop van de grieppreventie in Nederland en de eigen ervaringen ben ik toch maar toe aan de filosofische gedachten.....
VERGETEN
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
