Een moment van eerlijkheid

Normaal ben ik redelijk lovend over mezelf, ik heb veel talenten en die weet ik goed te gebruiken, ik heb een lieve vriend en een hele dosis gelukzaligheid. Maar toch wil ik ook een moment van eerlijkheid inlassen in deze tijden van geluk om wat aan jullie te bekennen.
Ik ben namelijk een enorme schijtbak.

Natuurlijk heb ik wel eens stoere dingen uitgehaald En twee van deze stoere dingen wil ik met jullie delen:

1. Ik ben in de Robin Hood achtbaan in Walibi geweest. Ik stapte heel stoer samen met Ron in een wagentje en langzaam krabbelde het karretje naar boven, de eerste heuvel op Maar toen het karretje keihard naar beneden ging werd ik zo bang dat ik de hele verdere rit bij moest komen van die eerste heuvel
Daarna ben ik nog een keer in dezelfde achtbaan gegaan, ik wilde me niet laten kennen natuurlijk, maar hier weer hetzelfde laken en pak Oke, ik ben een schijterd.

Maar het leven kan zich wenden op bepaalde manieren zodat je de angsten die eerst zo hevig lijken toch aan de kant moet zetten. Ik wil met jullie de tweede situatie delen:

Ik heb nu al een aantal dagen pijn in mijn kies. Het was niet te harden en dus ging ik naar mijn moeder met de vraag "zit hier een gaatje?" goed spoelen enzo was het antwoord en toen ik dat deed bleek er wel eens een hele kleine kans in te zitten dat het ontstoken was. Dus waarom de tandarts lastig vallen...
Ondertussen werd de pijn iets minder, dus waarom de tandarts lastig vallen...ondertussen werd de pijn meer, gewoon spoelen, waarom de tandarts lastig vallen? Die man heeft het al druk genoeg met mensen die echt pijn hebben , mensen, zoals ik
dus ik een hele stoere bui heb ik de tandarts gebeld, natuurlijk kon ik niet vandaag terecht, want er zijn mensen die het bezoek aan de tandarts harder nodig hebben als ik, mensen zoals kleine kinderen met een melkgebit enzo. Ik kan dinsdag langskomen...stoer zal ik dan in de stoel gaan zitten en hem mijn mond overhoop laten halen terwijl hij vraagt 'hoe gaat het met de familie?' waarop ik antwoord mmnshdsiwe de tandarts is getraind op dit soort antwoorden van mensen met watten in hun mond en rustig zal hij het gesprek voortzetten terwijl hij boort tot op mijn zenuw en er vervolgens een hoop koude lucht inspuit

Ik vind mezelf wel heel stoer, ik heb tenslotte gebeld maar misschien, heel misschien gaat het wel over dan bel ik dinsdag op en zeg ik "ik hoef niet meer te komen, het is over" waarna ik niet naar de tandarts ga en vervolgens de volgende dag de pijn weer begint....

Ach, ik ben en blijf een schijtbak

Over trouwen en huisjes

Hallo allemaal

Zoals jullie waarschijnlijk gezien hebben, hebben Ron en ik een bovenwoning kunnen bemachtigen in het Koggeschip.
Nu komen er natuurlijk allerlei angstige christenen die toch stiekem fluisteren "jullie gaan toch niet samenwonen he...." en bij ons ontkennende antwoord enigzins opgelucht ademhalen (sorry, ik mag graag grapjes maken over deze lieve geinteresseerde mensen, neem me maar niet te serieus )
Voor al deze christenen, maar ook voor alle mensen die geinteresseerd zijn:

1. De woning is van ons samen
2. wij gaan niet samenwonen, wij willen eerst trouwen
3. (en voor alle mensen die in enthousiame dingen gaan denken) er is nog geen trouwdatum gepland, ik ben nog niet eens verloofd hahaha.

Maar toch een huisje, ja, de situatie wil dat ron en ik wel heel graag samen verder willen, en omdat we geen zin hebben om mijn afstuderen, het klussen in het huisje en het organiseren van een trouwdag, allemaal tegelijk te doen, hebben we gezegd 'eerst even lekker een huisje op orde en dan de rest.'
Ron gaat lekker in het huisje wonen en ik blijf nog even bij mijn ouders. Maar het is wel leuk dat we nu bij vergaderingen heel gewichtig kunnen zeggen "uhm, de volgende vergadering kan wel in ons huis" en dan te zien hoe iedereen in diepe jaloezie naar ons kijkt....fantaseren mag

Dus bij deze lieve vrienden, ons blijde bericht dat wij ons nestje in orde aan het maken zijn