Over mijn scriptie

Ik ben al een tijdje bezig met mijn scriptie. Eerst de worsteling van het verzinnen van een onderwerp en dan het verzonnen onderwerp in een theoretisch (en grammaticaal) kloppende, zinnige zin met een afgebakende vraagstelling, een hoofdstukindeling, een bronvermelding etc. Natuurlijk moest ik me eerst inlezen. Ik plunderde mijn ouders' boekenkast, alle boeken die ook maar enigszins met mijn briljante onderwerp (de kloof tussen jongeren en volwassenen) te maken kon hebben lagen op mijn kamer. Ik onderstreepte, vouwde de blaadjes om en schreef dingen over. Daarnaast hebben we natuurlijk het meest bijzondere netwerksysteem van de wereld The World Wide Web, amazing! Ik bekeek iedere pagina, worstelde me door alle onzin heen en probeerde nuttige informatie te vinden die ik kon gebruiken.

Vervolgens maakte ik een enquete, een voor jongeren tussen de 12-18 en een voor volwassenen vanaf 30. Ik ging naar Amsterdam, legde de enquete voor aan een beruchte psycholoog die met veel universitaire krabbels wat verbeteringen aanbracht, maar het was een nuttige trip (4 uur reizen voor een kwartier bij de beste man op zijn kantoor.) Thuis polijste ik mijn vragen bij en printte ze. Het was de 6e versie die eindelijk goed was.
Van mijn stagebegeleider kreeg ik 6 telefoonnummers van mensen in kerken in Haarlem (het onderzoeksgebied voor mijn scriptie) met trillende ledematen en een bibberstem belde ik de mensen op om ze te vragen mij een gunst te bewijzen, of ze tijden van hun ontzettend druk bezette tijd op wilden offeren en moeite wilde doen om mij te helpen met verspreiden van de enquetes terwijl ik nooit iets terug zou kunnen doen voor ze.

Na tijden kreeg ik de eerste enquetes terug en gelukkig 'er kwam een nuttig punt uit!' mijn vreugde was ontzettend groot en ik dansde met het stapeltje papieren door de kamer.

Nu ben ik bezig met het verwerken van de enquetes, hoeveel jongeren zeggen 'A' hoeveel zeggen 'B' en hoe verhouden deze antwoorden zich tot de jongeren van andere kerken. Deze gegevens uittellen, verrekenen en vervolgens in een tabel zetten.
Gelukkig heb ik een zelfdenkende computer die me hierbij kan helpen. Ik had een word-document waar ik de vraag die ik de jongeren gesteld had uitschreef, vervolgens maakte ik in excel een tabel, deze plakte ik in word onder de vraag. Hierna wiste ik de tabel en maakte de volgende tabel welke ik ook in word plakte. Simpel toch?
Mja, maar mijn computer besloot mij een handje te helpen en bij vraag 13! kwam ik erachter dat het programma aan elkaar gelinkt was en alle 13 tabellen gelijk had gemaakt aan mijn laatst ingevoegde tabel!

Natuurlijk had Jedidja me dit wel verteld, om precies te zijn 'dit is een slim programma, als het goed is linkt hij de veranderingen in excel meteen naar word, maar dit gaat bijna nooit goed'
Helaas ging het bij mij dus een keer wel goed, het slimme programma bleek echt slim te zijn, maar deed helaas niet wat ik de bedoeling vond. Resulaat: Laura mocht alle 13 tabellen! weer overnieuw maken.

Ik ben na deze gebeurtenis van mening dat de computer zo slim is dat de mens al die slimmigheid niet kan bijhouden en dus gedoemd is te proberen de slimmigheid van de computer te doorbreken door slim te zijn om te bereiken wat bereikt moet worden.....uhm nou ja, laat ik het zo zeggen, na een hoop gescheld en geschreeuw, de dreiging het ding uit het raam te gooien en iedereen op te bellen om te zeggen hoe dom een computer is, kon ik overnieuw beginnen, maar dit keer verhinderde ik de computer om zelf te denken. Moest toch niet gekker worden!