Na deel twee dacht ik dat er geen vervolg meer hoefde te komen. We hadden er mieren ingesmeten en nu zouden ze holletjes gaan graven en tunneltjes, ze zouden hun kleine tandjes in de blauwe gel zetten en lekker smikkelen van het NASA-voer. Maar nu heb ik toch besloten om een trilogie te schrijven, want alle goede verhalen bestaan uit 3!
In de beschrijving van de antworks staat dat de mieren 2 dagen heen en weer zullen lopen en denken "what the $&%# just happened?" "Ik was hier lekker aan het rondlopen in de modder om eten voor onze almachtige koningin te zoeken" of "ik was net op weg om de rode bosmieren aan te vallen met mijn legertje" en ineens zit ik hier!"
Deze mieren verwerkingsfase duurt dus 2 dagen volgens de werknemers van NASA en zij kunnen het weten want zij hebben ervoor geleerd op de 'mieren in gel acedemie."
Maar goed, ik wachtte twee dagen en zag alle mieren in een tunneltje gaan en daar bleven ze een hele tijd zitten. En ineens raakte het me.....ze waren geplet door de blauwe gel. Ze waren een tunneltje ingekropen en vast komen te zitten terwijl de gel zich om hen heen sloot. De tranen komen nu ik eraan denk wat een angstige momenten deze beestjes gehad hebben voor ze stierven in de ingestorte tunnel. Enkelen hebben zich kunnen redden en zij proberen aan de andere kant te graven.
Nu komt het vreselijke gedeelte:
NASA raadt aan om de mieren die sterven eruit te halen voor hun kleine lichaampjes vergaan, omdat dit niet zo smakelijk is voor de nog levende beestjes, maar........ik kan mijn kleine lieve huisdiertjes er niet zomaar uithalen om te begraven in de tuin en dit breekt mijn tere hart.
Naast de dode diertjes zijn er namelijk ook een heel aantal levende diertjes en deze rennen als idioten door de antworks. Als ik de deksel eraf haal om met een pincet de lichamen van mijn kleine diertjes eruit te halen...lopen de nog levenden binnen de kortste keren over mijn bureau. En ze zijn nog niet zo tam dat ze komen als ik roep.
En dus zijn mijn kleine dode diertjes gedoemd om te rotten in de tunnel die ze gedood heeft. Het is triest en mijn hart breekt als ik eraan denk dat de levende diertjes moeten toekijken hoe hun kameraden langzaam wegrotten.
Hoe kan dit? Is NASA gewoon een rookgordijn en brengen ze alleen troep naar buiten? Nee dat denk ik niet, ik denk dat de projectleiders van de Antworks best slim zijn. Ze hebben alleen niet gerekend op die schattige kleine Nederlandse miertjes die verpulverd zouden worden door de gel. Ze stuurden gewoon professor van NASA naar buiten om mieren te vangen om te kijken of de Antworks werkt, de beste man vond mieren op de stoep van het NASA terrein, ving deze beestjes en bracht ze binnen, maar wat hij niet wist is dat de mieren op het NASA terrein niet zomaar mieren zijn:......het zijn mieren uitgegroeid tot een soort godzilla's door al die raketlanceringen. Deze mieren werden in de antworks gegooid en vraten met hun slagtanden een weg door de blauwe gel.
Mijn miertjes zijn schattig en klein en worden bedolven door de tunnel die ze graven.
Ik denk dat ik NASA maar eens gaan bellen, misschien geven ze me wel een baan omdat ik het probleem heb gevonden....
In de beschrijving van de antworks staat dat de mieren 2 dagen heen en weer zullen lopen en denken "what the $&%# just happened?" "Ik was hier lekker aan het rondlopen in de modder om eten voor onze almachtige koningin te zoeken" of "ik was net op weg om de rode bosmieren aan te vallen met mijn legertje" en ineens zit ik hier!"
Deze mieren verwerkingsfase duurt dus 2 dagen volgens de werknemers van NASA en zij kunnen het weten want zij hebben ervoor geleerd op de 'mieren in gel acedemie."
Maar goed, ik wachtte twee dagen en zag alle mieren in een tunneltje gaan en daar bleven ze een hele tijd zitten. En ineens raakte het me.....ze waren geplet door de blauwe gel. Ze waren een tunneltje ingekropen en vast komen te zitten terwijl de gel zich om hen heen sloot. De tranen komen nu ik eraan denk wat een angstige momenten deze beestjes gehad hebben voor ze stierven in de ingestorte tunnel. Enkelen hebben zich kunnen redden en zij proberen aan de andere kant te graven.
Nu komt het vreselijke gedeelte:
NASA raadt aan om de mieren die sterven eruit te halen voor hun kleine lichaampjes vergaan, omdat dit niet zo smakelijk is voor de nog levende beestjes, maar........ik kan mijn kleine lieve huisdiertjes er niet zomaar uithalen om te begraven in de tuin en dit breekt mijn tere hart.
Naast de dode diertjes zijn er namelijk ook een heel aantal levende diertjes en deze rennen als idioten door de antworks. Als ik de deksel eraf haal om met een pincet de lichamen van mijn kleine diertjes eruit te halen...lopen de nog levenden binnen de kortste keren over mijn bureau. En ze zijn nog niet zo tam dat ze komen als ik roep.
En dus zijn mijn kleine dode diertjes gedoemd om te rotten in de tunnel die ze gedood heeft. Het is triest en mijn hart breekt als ik eraan denk dat de levende diertjes moeten toekijken hoe hun kameraden langzaam wegrotten.
Hoe kan dit? Is NASA gewoon een rookgordijn en brengen ze alleen troep naar buiten? Nee dat denk ik niet, ik denk dat de projectleiders van de Antworks best slim zijn. Ze hebben alleen niet gerekend op die schattige kleine Nederlandse miertjes die verpulverd zouden worden door de gel. Ze stuurden gewoon professor van NASA naar buiten om mieren te vangen om te kijken of de Antworks werkt, de beste man vond mieren op de stoep van het NASA terrein, ving deze beestjes en bracht ze binnen, maar wat hij niet wist is dat de mieren op het NASA terrein niet zomaar mieren zijn:......het zijn mieren uitgegroeid tot een soort godzilla's door al die raketlanceringen. Deze mieren werden in de antworks gegooid en vraten met hun slagtanden een weg door de blauwe gel.
Mijn miertjes zijn schattig en klein en worden bedolven door de tunnel die ze graven.
Ik denk dat ik NASA maar eens gaan bellen, misschien geven ze me wel een baan omdat ik het probleem heb gevonden....
Posts
1 opmerking:
whahahahahaha... hoe kom je er op...
Een reactie posten