Ode aan de voet

Terwijl ik gister in bed lag en niet kon slapen, begon ik na te denken over de zin van het leven, mijn afspraken, mijn to-do-list en mijn dagelijkse ellende en genot en middenin deze stroom van gedachten kwam ik erachter dat er een zeer groot onrecht is in de wereld, hiermee doel ik niet op de rassenscheiding, het hongerprobleem en de crisis, maar op de onderwaardering van de voet. Daar lag ik dan in bed, een kussen onder mijn hoofd, een matras voor mijn lichaam, maar mijn pijnlijke voeten lagen daar maar zo'n beetje te liggen.

Vanaf het moment dat iemand wakker wordt weten de voeten dat zij de eerste zullen zijn die de koude vloer naast het bed zullen raken, de tenen bereiden zich hier mentaal op voor, maar iedere keer is er weer een schok. De voeten zijn ook degene die de mens met zijn slaapdronken hoofd veilig naar het toilet brengen en terug de kamer inleiden, terwijl zij hopeloos proberen te wennen aan de koude.

Dan gebeurt misschien nog wel het ergste, er wordt iets over ze heen getrokken, een sok, een kous, een panty, noem het maar op, maar ditgene beperkt de ademruimte en het zicht, de hele verdere dag worden zij geacht blind door het leven te gaan.
Alsof dat nog niet erg genoeg is komt daar vaak nog een schoen overheen, deze schoen verstikt hen tot het moment dat ze niet meer kunnen ademen en het zweet ze uitbreekt, waar ze vervolgens de hele dag in moeten zwemmen terwijl de sok aan ze vastkleeft en hun laatste restje vrijheid afneemt.

Sommige mensen hebben een prettige baan voor de voet, zij zitten veel en lopen soms, maar andere mensen, zoals ik, worden geacht de hele dag te lopen, waardoor de voet blaren en kramp ontwikkelt. Dan na een lange dag, wordt er als ze mazzel hebben een koud straaltje water over de voeten heen gespoten, waarna ze afgedroogd worden en schone sokken over zich heenkrijgen. Maar de meeste voeten zijn niet zo gelukkig, zij worden gewoon in een ander paar schoenen gehezen of moeten verder met de klevende sok om zich heen.

Ik heb het hier nog niet eens over de voeten die de avondvierdaagse moeten lopen, de voeten waarbij het eelt weggehaald moet worden, de voeten waar iemand iets zwaars op laat vallen of tussen de deur komen of de voeten die zich voor feestjes in schoenen met hakken of houten zolen moeten wringen.

Na een nacht filosoferen over de voet ben ik tot de conclusie gekomen dat we een speciale dag voor de voeten moeten hebben. We hebben tenslotte ook koninginnendag en secretaressendag, en zelfs de koningin en de secretaressen hebben voeten!!!