Radio in mijn leven

Ik werk nu alweer vier dagen bij de bollenboer waar ik eerder ook gewerkt had. En, in tegenstelling tot de eerste keer, hebben wij nu een oude radio in de schuur staan, zo een met een antenne, zo een waarbij, als het slecht weer is (zoals vandaag), je alleen grr...unch....ggggg....klakklak..... hoort. Zo een dus.

Voor iemand die de afgelopen vier jaar geen baan heeft gehad, enkel en alleen gestudeerd heeft met op de achtergrond haar eigen muziek, is de radio een hele belevenis. Radio Veronica met 80's en 90's hits vult de schuur van plafond tot betonnen vloer (bij mooi weer dan) Met deze radio verval ik van vrolijkheid in ellende en weer terug, dat komt als volgt: Ik fluit, zing en neurie namelijk een liedje mee (vrolijke bui), daarna komt de mededeling dat dit nummer uit 1993 was (ik bedenk me dat ik oud wordt,aangezien ik het hele nummer woordelijk mee kan zingen en zelfs de videoclip erbij nog weet, weg vrolijke bui) dit ben ik echter al snel weer vergeten en vrolijk zing ik het volgende nummer mee (vrolijke bui) nummer uit 1995 (auw, ik wordt echt oud) etc. etc.

Maar niet alles is kommer en kwel, want eens per dag luisteren wij op de radio naar de mopppentrommel, sjonge jonge jonge. Zo'n irritant muziekje op de achtergrond en slappe moppen, geweldig! Leuke is dat Ron precies dezelfde moppentrommel hoort op zijn werk (maf he zo'n radio, we kunnen allemaal naar hetzelfde luisteren) Thuis aangekomen blerren we het melodietje dat vervolgens de hele avond door terugkomt.

Radio geeft kleur aan je leven! In ieder geval aan ons leven!!!