Interkerkelijk volleyballen

Het was weer zover, de eerste zaterdag van januari, de oliebollen waren nog niet verteerd of we begonnen aan een hele dag volleyballen met teams uit verschillende kerken, dit is goed voor de onderlinge contacten en verbroederd denken ze ;-)

Om 8.15u (!) waren Ron en ik (ongeveer) aanwezig. Slaperig en suf, maar we stonden er. Er waren al een aantal mensen fanatiek aan het opslaan en hoe langer ik naar ze keek hoe suffer is werd. Ron ging zich even omkleden en ik zocht onze teamleider. Ons team bestond uit jongerenwerkers uit verschillende kerken met wie we eens in de maand samenkomen en het leek ons cool om samen te volleyballen, we hadden shirtjes gemaakt en aangezien we deze shirtjes aanmoesten, welke geregeld waren door de teamleider, zocht ik naar hem terwijl Ron zich omkleedde, klinkt logisch toch?

Eerste twee wedstrijden moed verzamelen en ja hoor we waren aan de beurt om 10 minuten een potje te spelen. Ow had ik al verteld dat ik zo iemand ben die bang is voor de bal en iedere keer als de bal eraan komt wegduikt met de handen op het hoofd? Nee? Ow nou dan weet je het nu...Ow en had ik al verteld dat we in een poul ingedeeld waren met de twee teams die altijd winnen al 10 jaar achter elkaar? Nee?.....Nou bij deze dan.

Eerste potje, Laura moet de angst voor de bal overwinnen en staat stoer in het veld. Nou ja stoer, ik sta in ieder geval rechtop. De jongerenwerkers om mij heen vangen ballen op en rennen naar mijn kant van het veld om de ballen voor me op te vangen. Soms probeer ik een bal te raken, welke dan op een ander veld terecht komt. Maar het merendeel van de tijd denk ik "ow, was dat de bal...aha....en die had ik moeten kunnen raken.....jaja" (schaam, schaam)

Dan spelen we tegen een van die goede teams, de bal komt recht op me af met een rotgang, je dacht toch zeker niet dat ik daar voor ga springen? Middenvoor, spelverdeler, jaja, uhm dan moet ik dus altijd de tweede bal opvangen en overspelen naar rechts of links, ik zie de bal komen en denk 'wat moest ik er nou ook al weer mee?'Ow uhm punt voor de tegenpartij. Ik hoop maar dat we snel de service terugpakken, want ik wil van deze beroerde middenplek af.

Op te teller staat de stand 30-8 (en niet voor ons) nog 1,5 minuut op de teller, dat kunnen we niet meer inlopen, zullen we ermee ophouden? Ow, we zijn nog niet genoeg ingemaakt? Ik zie een bal komen en sla hem een kant op, over het net, we hebben een punt? "Huh, heb ik dat gedaan? Nee toch, mmm misschien kan ik toch wel een beetje volleyballen....ow, was dat de bal, ja ik weet het de service is weer voor hun, zucht."

De tweede helft van de wedstrijd is leuker, we zijn gekwalificeerd voor de verliezerspoul, dat is zeer positief, want je wilt echt niet in de winnaarspoul. Hoe we in de verliezerspoul kwamen? Nou, dat is niet zo moeilijk hoor, gewoon alles verliezen, zoals wij hadden gedaan, dan komt het helemaal goed.

Nu worden de wedstrijden leuk, er zijn gasten die nog slechter zijn dan wij, hoe bestaat het. We winnen 3 wedstrijden en ik krijg er lol in, had ik niet moeten krijgen want net op dat moment verliezen we weer, nog eens zucht.

We strijden nu om de 3e en 4e plaats, tegen een team dat we eerder dik in hadden gemaakt. We hebben net 20 minuten gespeeld (kwalificatie is langer spelen) en nu weer 20 minuten, de sfeer 'we gaan winnen' heerst. Op een gegeven moment staan we 8 punten voor, welke we ook weer verliezen. Een van de jongens uit het tegenoverteam is lang en fungeert als vliegende keep. Even denk ik erover hem uit te schakelen met een harde bal, ik probeer het zelfs, maar de bal vliegt het andere veld op, laat dus maar weer.

Laatste seconden, zij staan een punt voor, een van de meiden slaat nog een keer op, als we hem kunnen raken en op hun veld kunnen krijgen hebben we gelijk spel. Ze slaat op, de bal vliegt, we springen met zijn drieeen en de bal valt tussen ons in. Hoogmoed komt voor de val past hier wel bij denk ik.

Na het volleybal hebben we tijd om te douchen, dan gaan we naar een kerk om met elkaar te eten. Zoals ik al zei: 'sport is goed voor de onderlinge contacten' ik ken inderdaad veel meer mensen. "Jij bent die gast die die knalharde bal recht op mijn hoofd mikte he? Ja dat dacht ik al te zien."

Tijdens de Sing In na het eten kijk ik naar een team dat bij elkaar zit en stiekem denk ik "stelletje vervelende personen, jullie konden ons toch wel een beetje kans geven, 35-8 is toch niet winnen?" Tja sport verbroederd, jammer dat ik nog zoveel te leren heb als christen, zoals bijvoorbeeld vergeving en het blij zijn als de ander de beker krijgt....dubbele zucht.

Volgende keer moeten we gewoon harder dan alle andere teams bidden dat we gaan winnen, dat is onze enige hoop nog op een beker :-P