Hoe eet je een frika(n)del

Ik heb pauze van 13.15-13.45 (stiekem maken we daar natuurlijk 12.00-13.00 van maar dat vertrouw ik alleen toe aan mijn blogs) Nu besef ik dat veel mensen pauzes hebben maar ik wil er niet meteen vanuit gaan dat we daarom allemaal dezelfde pauze-ervaringen hebben; Sommige mensen gaan naar de kantine, anderen lezen een boek, weer anderen nemen geen tijd voor pauze en dan is er natuurlijk het slag mensen dat doorvergaderd tot het weer tijd is om te beginnen. Met dit laatste heb ik ook ervaring, maar sinds we een systeem hebben is er tijd voor pauze zoals we hem nu invullen. En daar ga ik jullie in dit blog deelgenoot van maken want anders bestaat het gevaar dat iedereen zijn eigen ervaringen op die van mij projecteerd.

Voorheen hadden we dus altijd roosterruzie, maar dat is de laatste tijd wat minder, daarom waren de eerste pauzedagen wat onwenning. we staarden wat naar elkaar. Maar de gespreksonderwerpen kwamen al snel, of liever: het gespreksonderwerp kwam al snel. Tijdens de pauze hebben we het over: eten. Tja, ik begrijp dat dit vele mensen raar in de oren klinkt om tijdens de middagpauze over eten te praten, maar ik zal uitleggen waarom. Een collega van mij is namelijk aan het dr Frank dieet. Zij heeft een tupperwarebak die iedere dag weer gevuld is met de meest bijzondere maaltijden waar de tong van uit de mond gaat hangen en jaloerse blikken van het eigen broodje chocopasta naar het bakje tupperware (zou er bijna een positief gevoel bij tupperware aan over houden)

Iedere dag begint onze pauze vorm te krijgen met de volgende woorden: "Wat eten we vandaag (naam collega)?" En dan krijgen we dingen te horen als "ei met ham en komkommer" of "soepgroenten met bouillon" of "salade met pijnboompitjes en tonijn" etc. etc. en vooral etc. Nou en dan barst het gesprek los over waar de chocopasta het lekkerst is over het feit dat ik alleen maar beschuit met blauw-witte muisjes lust en niet met roze-witte muisjes, dat ik eigenlijk helemaal niet van anijs houd. Mijn andere collega smeert tegelijkertijd haar broodje kipfilet met augurkschijfjes (ow nee, nu is de rage weer tomaat) en weer een andere smeert een broodje kaas met tomaat. mmmmchocopasta

En hier zit m de kneep, hoe eet je die broodjes en vooral de meegebrachte appels als er maar twee mesjes zijn. We kijken naar hoe de meseigenaren hun brood eten in afwachting van het mes. Wat een rare gewoontes zijn er toch. Alleen de bovenkant van je broodjes eten en dan pas de onderkant, de appelstukjes nog een keer extra door de midden.

Dit brengt mij op de titel van mijn blog. We bepraten onderling de vage eetgewoonten en ik vertel over hoe ik mijn frikandel eet. Ik haal het velletje van de eerste helft eraf, die eet ik op, dan eet ik de kern van de frikandel op, vervolgens eet ik het velletje van de andere helft en ook hier weer de kern. Maar dit is anders met de kontjes van de vette hap, want deze zijn het lekkerst en die eet ik dus met kontjesvelletje en al. Mijn collega's keken mij vaag aan, stelden vragen om het duidelijk te krijgen. Blijkbaar wist niemand wat de ideale manier is om een frikandel te eten. Ze begrepen me gewoon niet. En omdat wij gewend zijn om in de gehandicaptenzorg met fotos te werken heb ik uiteindelijk toch maar gezegd dat mijn volgende blog maar een fototreportage moest worden in het "stap voor stap eten van een frikandel" dit was ook zwaar het plan maar een collega die ik regelmatig tref op hyves kon niet wachten en daarom vertrouw ik het stappenplan maar toe aan woorden, misschien dat als zij het een paar keer lezen dat ze het ook wel begrijpen. Ik heb namelijk geen frikandellen meer in de vriezer met het oog op de fietstochten naar mijn werk die ik toch ook niet voor Jan Snot maak????