maandag 30 november 2009

Nat achter de oren

Ben er gister achter gekomen dat ik nog niets wist van de wereld, dat de wereld enorm groot is en dat ik tot nu toe op een vierkante centimeter geleefd heb.

Vanwege de persoonlijkheid van het verhaal wil ik de privacy waarborgen van de mensen met wie ik dit eye-openende gesprek had. Daarom zal ik niets zeggen dat via teugleiding kan leiden tot herkenbaarheid of zelfs bekendmaking van de betreffende personen. De setting was een bedrijfsuitje van mijn werk met mijn mede-activiteitenbegeleiders van het wandelcluster waarvan de betreffende personene worden aangeduid met J, AM, M, A, V, L en ikke dus (wegens privacyredenen aldus boven uitgelegd geef ik geen informatie over de personen)

We gingen naar Limmen waar we eerst hard langs het betreffende gebouw reden. Aangezien er alleen maar vrouwen in de auto zaten vroegen we meteen de weg en kwamen erachter dat we moesten keren.... KEREN? Na een geweldige James Bond move van de bestuurder en de voorwielaandrijving van de betreffende auto kwamen we toch weer op de juiste weghelft in de juiste richting te rijden. (Het was dat we alweer op de goede helft reden voordat ik doorhad wat de bestuurder voor move had uitgehaald ander had ik heel hard gegild . We reden natuurlijk weer langs de plaats van bestemming en het was onmogelijk om weer te keren dus besloten we dat we over het fietspad konden rijden! Ik moest meteen denken aan James Bond die met zijn auto over de treinrails rijdt, want het leek erop. (Voor de mensen die ooit naar het partycentrum in Limmen gaat, het is direct na het bordje Limmen links!

Aangekomen wachtten wij even tot iedereen gearriveerd was. De meeste van ons hadden ons aan de dresscode gehouden: een rokje! Dat zou leuk zijn met de spellen die we zouden doen Daarna zouden wij levend tafelvoetballen. Hangend aan een tuigje bungelde we half opgehangen aan het tuigje in de rondte. Na de eerste helft stond ik op keep, maar ik ben sowieso geen keeptalent en dan ook nog aan een tuigje! Vele pijnlijke lachbuien later gingen we eten.

Ik zat in het midden met de collega's J, AM, M, A, V en L. Ze begonnen over een tupperwareparty, maar na een minuut of 10-20 kwam ik erachter dat het onderwerp overgegaan was naar een ander soort party. Ik begreep er geen hout van, je moest dingen op de neus zetten en op afstandsbedieningen drukken? Mijn collega's hadden door dat ik er niets van begreep en collega AM keek me met zo'n medelijdende blik aan dat ik ineens doorhad wat voor party dat dan moest zijn . Voor de mensen die net als ik op een kleine centimeter van de wereld leven: Er wordt geen tupperware verkocht maar uhm, nou laat ik het zo zeggen, je hoeft er niet voor naar zo'n verboden winkel.

Sjonge jonge, ik dacht dat mannen erg konden zijn, maar gister ben ik tot de ontdekking gekomen dat vrouwen er ook wat van kunnen. We hadden mensen met praktijkervaring, mensen die een party georganiseerd hadden en mensen die er een bezocht hadden..ow ja en dan was ik er nog: .
In een half uur tot een uur had ik meer van de wereld geleerd dan in al die jaren van televisie kijken.

Maar ik wil wel even heel duidelijk maken dat ik niet de enige ben die nat achter de oren was......mijn collega's waren dat ook, aangezien zij nooit hadden geweten, wonend op die grote aardbol van kennis, dat er een vierkante centimeter ingenomen was door preutse mij!

Geen opmerkingen: