De vrouw en haar hondje

Na een zwaar weekend en een bijzonder zware maandag begon deze dinsdag niet optimaal. Ik had een zware nacht gehad en stond op met een bleh gevoel vanwege het druilerige weer. Gelukkig had ik van Jedidja een aantal nummers 'geleend' van Andrea Bocelli, dus deze luisterde ik onderweg naar de bus, dit had echter niet het gewenste effect, ik werd namelijk jankerig van de muziek omdat het bij mij een 'gevoelige snaar' raakt.

Ik stapte in de bus en ook mijn collega stapte in. Wij zaten zo even te kletsen over het werk enzo toen er een vrouw met haar gezicht op 10 over half 8 binnenkwam met haar cocker spaniel hondje. De vrouw wilde bij de stoel voor de rolstoel zitten en probeerde deze naar beneden te klappen. Dit wilde in de eerste instantie niet lukken dus zij gebruikte meer kracht en toen nog meer kracht en toen.....klapte de stoel open op de kop van het hondje, welke direct op de grond ging liggen.

Ik moest zo lachen van het geheel, ik kon er niets aan doen (natuurlijk nadat ik er zeker van was dat het hondje de klap overleeft had) Om de vrouw niet nog kwader te laten kijken draaide ik mijn hoofd weg en de tranen liepen over mijn wangen. Mijn collega vroeg wat er was en ik moest het hem wel vertellen. Ook hij moest bijzonder lachen, en in plaats van dat de vrouw meelachte vertrok haar gezicht naar 5 voor half 7.

Ik had haar dag verpest, maar zij had mijn dag weer goedgemaakt. Met dank aan de vrouw en haar hondje...