Gisteren bracht ik na mijn werk de fiets die ik geleend had van de instelling terug naar de schuur. Ik was wat vroeg want mijn laatste client was afgebeld. Ik had geen sleutels en daarom liep ik even naar mijn collega, leende haar sleutels en sjokte terug naar de schuur. Maar wat ik daar zag was een absolute verrassing! Twee jonge musjes vlogen door de schuur en gingen snel op een randje zitten. Ik keek omhoog en zag het nest. Zo schattig die kleine vogeltjes!
Nadat ik ze bekeken had liep ik naar het lokaal om koffie te drinken, toen ik mij bedacht dat ik helemaal vergeten was om de sleutel uit de fiets te halen. Ik liep weeer terug naar de schuur en keek toch even naar de vogeltjes. Wat ik toen zag was zo sneu. Een vogeltje had een hele grote klont spinnenrag aan zijn staart hangen, hetgeen zwaarder was dan hij, dus iedere keer als het vogeltje omhoog probeerde te vliegen plofte hij weer naar beneden omdat het spinnenrag zich zwaar vastkleefde.
Ik voelde mijn goede daad voor de dag opkomen en besloot de vogel te redden! Ik dacht "ik pak dat spinnenragje even vast en dan is hij zo bevrijd" maar wat ik niet wist was dat het helemaal niet zo makkelijk zou zijn. Waar het vogeltje het vandaag haalde weet ik niet, maar ineens vloog hij in paniek de hele schuur door waarna ik erachter aanging, fietsen aan de kant zettend en struikelend over de fietsenrekken.
Het vogeltje fladderde van plek naar plek en ik dacht dat het misschien beter was om het rag te laten zitten, maar toen zag ik dat het vogeltje in zijn vluchttocht allerlei takjes aan het spinnenrag kreeg, waardoor de boel aan zijn staartje nog zwaarder woog. Ik kon het niet zo laten, ik sprong, pakte het spinnenrag en viel met rag en al bijna voorover, maar het vogeltje was gered!
Ik keek waar het vogeltje naar toe was gegaan, hij zat achter twee borden. Ik wilde kijken of alles in orde was en verschoof het bord,vanaf dat moment heb ik niets meer gezien en gehoord van het vogeltje, mijn geweten begon me natuurlijk meteen aan te klagen "je hebt hem doodgemaakt in een egoistische reddingsactie, je deed het alleen maar zodat je stoer kon zeggen dat je hem gered had. Nu heb je hem met een bord geplet!"
Ik heb het vogeltje niet meer gezien, maar ik troost mezelf met de gedachte dat die beesten veel kleiner en slimmer zijn dan ik. En het leek me beter om niet het bord dat ernaast stond en waar hij ongetwijfeld achter zat te verschuiven, dat zou mijn geweten niet aankunnen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten